[6-6-2017]

Foto: draaihals in de buurt van de Troyan pas.

Vanaf Korprivshtitsa gaan we de bergen in voor een laatste overnachting in het Centrale Balkan gebergte voor we terugkeren naar Sofia.
Het is heerlijk om weer in de bergen met het mooie bos en de frisse berglucht te zijn. We logeren in een hotel dicht bij de Troyan pas en dichtbij het Centrale Balkan Nationale Park. In het hotel zit een groep van 30 kinderen die daar op vakantiekamp is. Het zijn ontzettend brave kinderen, al horen we ze wel om twee uur ‘s nachts door de gang rennen. Ook niet zo gek, want kinderen moeten hier tot zo’n jaar of 7, 8 tussen de middag twee uur slapen. Dat schijnt in Bulgarije heel gebruikelijk te zijn voor kinderen van die leeftijd. Wij zien er een paar stiekem op het balkon terwijl ze geacht worden netjes in bed te liggen.

[6-6-2017]

In de buurt van de Troyan pas is een monument ter nagedachtenis aan de strijders voor de vrijheid van Bulgarije. Ook hier is tijdens de Russisch-Turkse oorlog zwaar gevochten en nu staat er op de 1630 m hoge pas een 34 m hoog monument. Het is een schoolvoorbeeld van een monument uit de communistische tijd: een groot en grof beeld van beton waarop heldhaftige mannen in krijgslustige houdingen vaderlandsliefde uit moeten stralen.

[7-6-2017]

Foto: een herder met kudde aan het begin van de wandeling. Aan het eind van de wandeling ontmoeten we een kudde zonder herder en met zeer bedreigende honden; kijk verderop op de website.

Vanaf het Beklemeto Monument maken we een heerlijke wandeling. We beginnen vroeg met heerlijk weer en een stevige klim. We zitten boven de boomgrens en lopen door een begroeiing van lage struikjes die op jeneverbessen lijken en bij aanraking wolken stuifmeel verspreiden en groene weitjes die wemelen van allerhande leuke bloemetjes. Af en toe passeren we weitjes die helemaal vol orchideeën staan. Zo nu en dan komen we een kudde koeien met kalfjes of een kudde paarden tegen. De paarden blijven de hele zomer in de bergen grazen en worden tegen de winter pas weer teruggehaald. We zien dankzij Vladimir ook rotspatrijzen die erge haast hebben om weg te vliegen en niet geneigd zijn om ons even de tijd te geven om van ze te genieten.

[7-6-2017]

Foto: het smalle pad tijdens de wandeling in het Centraal Balkan NP.

We vertrekken met heerlijk weer aan de wandeling in het Centraal Balkan NP, maar na drie uur begint het een beetje te betrekken, dus besluiten we terug te gaan, want in de bergen is het weer verraderlijk. Dat is maar goed ook, want het wordt steeds dreigender. Even moeten we de regencapes aan, maar die kunnen al vlug weer uit.
Als we al een aardig eind op de terugweg zijn, moeten we langs een kudde koeien met kalfjes die bewaakt wordt door drie honden. We krijgen daar de schrik van ons leven. De honden komen blaffend en grommend op ons af stormen en vooral de grootste maakt met blikkerende tanden in een wijd opengesperde bek heel duidelijk dat hij geen goede plannen heeft. Ook de tweede iets kleinere is niet minder dreigend; de derde blijft achter bij de kudde. Vladimir, die al eerder verteld heeft dat hij goed met honden overweg kan en al veel probleemhonden op het rechte spoor heeft gebracht, schreeuwt tegen de honden en slaat met zijn stok – die onmiddellijk doorbreekt – naar de honden. Ook wij maken drukke gebaren en schreeuwen naar de honden. Ik pak een steen, maar durf die niet te gooien. Niet omdat ik dan de hond zou verwonden – de kans dat ik raak gooi met iets is verwaarloosbaar – maar omdat ze dan misschien alleen maar nog kwader worden. Uiteindelijk houdt Vladimir met de stok de honden op afstand en lopen wij langzaam verder. Vladimir volgt ons op afstand en houdt steeds de honden weg. Als ook hij de kudde gepasseerd is, lijken ze op te geven en gaan ze in het gras liggen en lijkt de rust teruggekeerd, maar dat is schijn. Even later zetten ze opnieuw de aanval in en begint het circus opnieuw. Gelukkig geven ze ook nu na wat misbaar en geschreeuw van Vladimir op en kunnen we zonder kleerscheuren onze weg vervolgen.

De schrik zit er goed in en we zijn echt blij dat we ze voorbij zijn. Vooraf had iemand Vladimir al gewaarschuwd dat er ‘vervelende’ honden waren. Uiteindelijk kan je de honden natuurlijk niet kwalijk nemen dat ze doen waarvoor ze betaald worden: de kudde bewaken. De honden zijn echt dapper en vallen niet alleen naar ons uit, ze jagen ook beren en wolven bij de kuddes weg. Volgens Vladimir bijten ze zelden en dreigen ze vooral, maar eerlijk gezegd heb je weinig zin om dat uit te proberen als ze zo agressief op je af stormen. We zijn ook echt blij dat we zulke honden niet tegenkomen als we alleen zijn. Bijna terug bij de auto zien we om ons heen in de bergen het onweer.

[7-6-2017]

Foto: damp na hevige regen in de omgeving van Klisura.

Bijna terug bij de auto na de wandeling in het Centraal Balkan NP zien we om ons heen in de bergen het onweer. Ook onderweg naar Sofia hebben we onweer en vreselijk harde regen afgewisseld met korte droge periodes met zon. Als we om zes uur in Sofia aankomen regent het daar eveneens en is het zwaar bewolkt.