[23-7-2017]

Foto: Selfoss.

Vanaf Myvatn rijden we verder richting noordoosten tot aan Kopasker. Onderweg stoppen we bij Dettifoss, de grootste waterval van IJsland. Eigenlijk bestaat hij uit twee afzonderlijke watervallen, de Selfoss het meest stroomopwaarts en de nog grotere Dettifoss waar een meters brede muur van bruin water met donderend geweld naar beneden stort.

[23-7-2017, Dettifoss]

We zien tijdens onze reis herhaaldelijk sneeuwgorzen en het valt op dat ze vaak op parkeerplaatsen zitten. Ze zijn echter nogal rusteloos, dus de meeste foto's mislukken. Op de parkeerplaats bij Dettifoss zit er eindelijk eentje net lang genoeg stil.

[23-7-2017]

Foto: mooie patronen in besalt bij Hljóðaklettar.

Na de Dettifoss maken we bij Asbyrgi een lekkere wandeling. Ook Hljóðaklettar is weer een vulkanisch gebied met prachtige formaties van vooral basalt. Met een beetje fantasie zie je heus wel een olifant, een octopus en andere dieren. Maar ook de basaltzuilen hebben fraaie vormen. Normaal gesproken staan of liggen de zeshoekige basaltzuilen naast elkaar, maar hier zijn ze als een spiraal om elkaar heen gedraaid. Het zijn enorme steeds grotere cirkels van basaltzuilen. Een kunstenaar had het niet mooier kunnen maken.

[23-7-2017]

Foto: bijzondere patronen in basalt bij Hljóðaklettar.

De vogelaars genieten ook van de mooie vormen in het basalt bij Hljóðaklettar, maar voor hen komt het hoogtepunt pas later: we zien een giervalk. Dat is samen met het smelleken de enige roofvogel van IJsland en moeilijk om te vinden. Het is een grote valk, nog een tikje groter dan de slechtvalk. Hij zit zeker op zo’n 500 m afstand, dus zelfs met de telescoop hebben de vogelaars even tijd nodig om vast te stellen of ze echt gevonden hebben waar ze zo vurig op hoopten, maar na enige tijd is er consensus onder de drie vogelaars: het is de giervalk.

[23-7-2017]

Foto: roodkeelduiker tijdens een avondwandeling bij Kopasker.

Tegen half zes komen we aan in Kopasker waar we twee nachten blijven. Op de kaart lijkt Kopasker nog een aardig stadje, maar in praktijk blijkt het net als de meeste dorpjes hier, niets voor te stellen. Er is een winkel met een koffiehoek en een benzinestation en tot onze verbazing stopt er zelfs een keer per dag – behalve op zaterdag – een bus.

Ook de camping stelt niets voor. Hij is kleiner dan in Myvatn en er zullen ongeveer 45 – 50 kampeerders zijn en voor al die mensen is er één wc en één douche (nog minder dan wij samen thuis hebben).
Wij hebben inmiddels een handige truc gevonden voor het douchen. Meestal moet je ‘s nachts eigenlijk naar de wc. Als dat gebeurt, nemen we gelijk de handdoek mee en douchen dan om vier uur of half vijf. Dan is er niemand en daarna mag je nog heerlijk even het warme bed in. Een mens moet per slot creatief zijn. Overigens staat er als Rik om 5 uur uit de douche komt al iemand te wachten.

[24-7-2017]

Foto: gravelweg onderweg naar Raudinupur.

Onze volle dag bij Kopasker is geweldig. We rijden over een stoffige gravelweg naar het noordelijkste puntje van het schiereiland, Raudinupur, waar weer prachtige kliffen zijn.

[24-7-2017]

Topper van vandaag bij Raudinupur zijn de papegaaiduikers die we echt van heel dichtbij kunnen zien. We kunnen ze tot op een afstand van 3-4 m naderen en vanaf het gras zitten ze je dan nieuwsgierig aan te kijken. Ze zijn zo verschrikkelijk leuk.

[24-7-2017]

Ander hoogtepunt in Raudinupur zijn de rotsen helemaal aan het eind bij de vuurtoren. Ze zijn niet alleen prachtig om te zien, maar een van de twee zit vol jan-van-genten die daar gebroed hebben en er nu met hun opgroeiend kroost bivakkeren.

[24-7-2017, Raudinupur]

Foto: de grens is hier heel duidelijk te zien.

Precies over het midden van de rots loopt de grens van de kolonie van de jan-van-genten. Het is echt verbazingwekkend hoe dicht de vogels op elkaar zitten. Soms moeten ze wachten met landen tot een ander weer opgestegen is. Waarom ze zo strikt alleen op de ene helft van de ene rots wonen, is voor ons niet duidelijk, maar zij weten vast de reden. De grote sterke vogels met hun gele koppen en hun witte lijf zien er bepaald indrukwekkend uit.

[24-7-2017, Raudinupur]

Foto: de afstand was groot en de foto is verkleind, maar er is hier echt sprake van een extra wit streepje.

Met veel zoeken vinden de vogelaars bij Raudinupur ook nog de dikbekzeekoet, die een extra wit streepje over zijn bek heeft en veel minder algemeen – en dus voor vogelaars bijzonderder – is dan de gewone zeekoet.