[29-7-2017]

Foto: veld met steenmannetjes, onderweg van Skaftafell naar Vik.

In Stafafell troffen we een aardige medekampeerder die ons zijn reserve verlengsnoer aanbood. Niet alle IJslanders zijn zo aardig. Dingen zijn extreem duur, maar ze proberen je ook nog op te lichten. E. beheert onze gemeenschappelijke pot en rekent onze boodschappen af. Tot drie keer toe hebben ze bij de supermarkt al geprobeerd hem te tillen en dat is niet erg sympathiek.
Ook aan het begin van de reis hebben we te maken met een vrij lompe buschauffeur. De buschauffeur die niet oplet bij het achteruit rijden, rijdt mij zowat omver terwijl ik op de stoep sta. R. kan me nog net wegtrekken. De botterik komt niet eens op het idee om excuses te maken. Maar goed, afgezien van de oplichters, geldwolven en botteriken zijn de meeste IJslanders die we tegenkomen en waar we een praatje mee maken erg aardig hoor.

[29-7-2017]

Foto: uitzicht in Vik.

Na de prachtige dag in Skaftafell gaan we verder richting westen langs de zuidkust van IJsland. We laten de grote Vatnajökull gletsjer achter ons en rijden richting Vik en krijgen dan uitzicht op de volgende grote gletsjer van IJsland, de Myrdalsjökull gletsjer. In Vik doen we weer onze boodschappen voor het eten.

[29-7-2017]

Foto: de lange trap naar de bovenkant van de Skogafoss waterval. De hele dag lopen er mensen naar boven en beneden. Als ik 's ochtends om vijf uur van de douche terugkom (want dan heb je kans op een vrije douche) lopen er ook al mensen omhoog.

In Vik doen we weer onze boodschappen voor het eten en niet lang daarna zijn we al voor de lunch in Skogar om de Skogafoss, een waterval, te bewonderen. De camping is op 50 m afstand van de voet van de waterval en na de lunch gaan we naar die waterval. Via een trap van 527 treden kan je naar de bovenkant van de waterval.

[29-7-2017]

Foto: de nog vrij lege camping in Skogar. De rust op de foto is bedriegelijk. Omdat de meeste mensen niet heel lang op IJsland verblijven, gebruiken ze tijd om op die dagen zoveel mogelijk te zien. Omdat het ook nog (bijna) 24 uur licht is, is er geen haast om tijdig op de camping te zijn. Vrijwel niemand blijft twee nachten op een camping, dus 's morgens stroomt de camping leeg en pas 's avonds wordt die weer gevuld, en hoe!
De zeer beperkte sanitaire voorzieningen op de camping in Skaftafell worden ook gebruikt door alle niet-kampeerders die hier alleen parkeren om de waterval te zien. Vaak gaat dit met busladingen tegelijk.

In Skogar is niet alleen de waterval druk, ook de camping is druk en lawaaiig en de schaarse faciliteiten worden ook volop gebruikt door de dagjesmensen. Eigenlijk is het een plek waar je helemaal niet wilt zijn. We zouden twee nachten in Skogar blijven, maar de eerste dag hebben we de waterval al uitgebreid gezien en een deel van de middag bij de tent doorgebracht. De tweede dag staat Dryhólaey op het programma en nog eventueel het bekijken van de gletsjer, maar daar kunnen we geen dag mee vullen. Niemand heeft eigenlijk zin om dan twee dagen op deze camping te blijven. In onze onvolprezen Crossbill Guide staat nog een leuke rondrit met afwisselende gebieden beschreven die prima in de route valt in te passen. R. is gelijk in voor de programmawijziging en zo besluiten we om na één nacht Skogar te verlaten en een nacht in Selfoss neer te strijken.

[29-7-2017]

Foto: Skoga rivier, boven bij de Skogafoss waterval.

Ook boven bij de Skogafoss kan je nog verder wandelen langs de kloof waar de Skoga rivier door stroomt. Omdat ook de Skogafoss bij de hoog gewaardeerde bezienswaardigheden hoort, komen hier massa’s toeristen. Je loopt echt in een file de trap op en weer af. Wij houden de wandeling dan ook snel voor gezien, temeer daar de wandeling langs de bergwand voor Rik niet echt gezellig is. Als we om tegen half vier terug zijn, heb ik mooi even tijd om dagboek en rondzendbrief bij te werken.

[30-7-2017]

Foto: papegaaiduiker met spierinkjes.

Voordat we aan de rondrit bij Selfoss beginnen rijden we eerst een stukje terug om naar Dryhólaey te gaan. We vertrekken al om voor achten van de camping om de toeristenstroom voor te zijn en dat is maar goed ook. Als wij er zijn komen er twee bussen langs en als we vertrekken staan er al 25 auto’s en twee campers op de parkeerplaats. Dryhólaey is aan de kust gelegen en heeft mooie kliffen, begraste steile hellingen en een vuurtoren. Hier zien we weer de grappige papegaaiduikers en hier zijn er zelfs nog die aan het broeden zijn. We zien er een paar met een snavel vol spierinkjes en sommige duiken hun holletjes – een soort konijnenhol – in en uit. De rotsen voor de kust zijn ook de moeite waard. Aan de kust vast zit een soort grote boog met twee enorme gaten eronder en in zee ligt een kleinere rots met ook mooie door verwering uitgesleten gaten.

Op het strand zien we hoe een grote jager bezig is om een nog levende papegaaiduiker te verorberen. Het ziet er zo sneu uit. De papegaaiduiker probeert weg te kruipen, maar wordt steeds door de jager opnieuw gepakt toch hij uiteindelijk niet meer beweegt. De grote jager komt niet ver, hij wordt weggejaagd door twee meeuwen die het sloopwerk voortzetten. Natuurlijk hoort het erbij, maar eigenlijk heeft iedereen medelijden met de papegaaiduiker. De papegaaiduiker die terugkomt met een bek vol spierinkjes nemen we niets kwalijk. Hij zorgt goed voor zijn kroost, maar ja de spierinkjes vinden het vast net zo min leuk om opgegeten te worden.

[30-7-2017]

Foto: een van de vogelpunten in de buurt van Selfoss.

We vervolgen onze rit in westelijke richting en vlak voor Selfoss beginnen we met het extra rondje dat we gisteren bedacht hebben. Het is een mooie rondrit langs weidegebieden, natte gebieden (wetlands) en langs kustgebieden. Onze eerste stop is bij een pad dat naar de rivier voert en waar we een mooi lunchplekje vinden. R2 stelt voor de bus bij de picknickplek te brengen. Dat lijkt een goed idee, maar in praktijk werkt het plan minder goed. Het zand dat er stevig uitziet, bestaat uit heel los zand en als R2 de bus wil keren, loopt de bus muurvast. Stomtoevallig liggen er wat planken, dus ze leggen wat planken onder de wielen en we duwen met ze allen. De eerste keer helpt dat helemaal niets, maar de tweede keer met nog meer plankjes krijgen we de bus weer uit de zandput. Maar we hebben nu wel heerlijke stoeltjes tijdens de lunch. Na de lunch rijdt R2 voor de zekerheid de bus zonder ons weer terug naar de weg. Zo hebben we toch nog een spannend avontuur beleefd.

[30-7-2017]

Foto: de Knarrarósviti vuurtoren.

Het volgende punt op de route is bij Knarrarósviti vuurtoren en dus dicht bij de kust. Zijn E. en ik al heel tevreden als we twee nieuwe plantjes vinden, we krijgen nog een cadeautje. Op de rotsen voor de kust liggen zeehonden met jongen te zonnen. Zeven zeehonden kunnen we goed zien en verder weg liggen er nog een aantal.

[30-7-2017]

Foto: het natte gebied van Flói Bird Reserve.

Als laatste gaan we vandaag naar een gebied dat vroeger een weidegebied was en nu weer teruggegeven is aan de natuur en een mooi nat gebied geworden is, het Flói Bird Reserve. Na al deze mooie stops is de dag eigenlijk wel op en rijden we door naar de camping in Selfoss. De hele dag hebben we bijna geen andere toeristen gezien en het is erg fijn om zo’n heerlijke rustige dag te hebben.

De camping in Selfoss is misschien wel de beste die we al die tijd gehad hebben. Het is er ruim en rustig. Voor IJslandse begrippen zijn de faciliteiten ruim bemeten en uitermate schoon. Naast een wc blok buiten is er een gebouw met keuken en kantine waar ook nog extra wc’s en douches zijn. Grappig genoeg blijken de twee campings die niet in het oorspronkelijke reisschema zaten een stuk beter te zijn dan de al geplande campings.