[15-9-2016]

De bekendste toeristische attractie op het eiland Flores is Kelimutu, een vulkaan met drie gekleurde kratermeren. Alhoewel de kratermeren allemaal bij dezelfde vulkaankrater horen, hebben ze elk een verschillende kleur. Die kleuren worden veroorzaakt door chemische reacties van de mineralen in het meer en omdat door vulkanische activiteit de samenstelling van die mineralen kan veranderen, wisselen de meren ook vaak van kleur. Het mooiste is om de zonsopkomst bij de drie meren te aanschouwen, dus de eerste ochtend op Flores staan we voor dag en dauw op en om vier uur vertrekken we met Patris, onze gids, voor de autorit en de wandeling naar de kratermeren.

[15-9-2016]

Het is nu gelukkig droog, maar nog wel bewolkt, wat de zonsopkomst heel erg mooi maakt, omdat de wolken en de randjes van de wolken prachtig kleuren. Als de zon eenmaal boven de horizon is, stijgt hij ontzettend snel en we kunnen ons niet voorstellen dat hij de rest van de dag nodig heeft om aan de andere kant onder te gaan.

[15-9-2016]

Twee meren – Tiwu Ko'o Fai Nuwa Muri (meer van de jonge mannen en vrouwen) en Tiwu Ata Polo (behekst meer) – liggen dicht bij elkaar en zijn gescheiden door een gedeelde kraterwand. Vroeger was die rand hoger, maar na de laatste eruptie is die gedeeltelijk ingestort, waardoor je nu beide meren kunt zien. Het meer van de jonge mannen en vrouwen is vandaag grijs-blauw, het behekste meer is groen tot groen blauw. Naar de kleur van het derde meer – Tiwu Ata Bupu (meer van de oude mensen) – zullen we moeten raden. Het meer is vandaag onzichtbaar omdat er een dikke wolk boven hangt die pas over een paar uur oplost.

[15-9-2016]

Na al dit moois gaan we met Patris een wandeling maken door het steile, tropische bergbos, tevens botanische tuin bij de krater. Patris, zelf 40, noemt ons consequent papa en mama; we zijn hier oude mensen. Het is zo'n ontzettend mooi bos. Overal waar je kijkt, zie je alleen maar prachtig groene steile hellingen vol met een grote variëteit aan bomen, boomvarens, lager blijvende planten en epifyten die weer op andere planten groeien.

[15-9-2016]

We horen veel vogels, maar ze zien is moeilijker. Patris is geen echte vogelaar, maar hij weet en ziet wel veel. Zo weet hij dat al de verschillende geluiden die wij horen niet door verschillende vogels gemaakt worden, maar door de bare-throated whistler, die wel 15 verschillende geluiden maakt. De eerste die Patris aanwijst aan papa en mama mis ik en ziet Rik pas na een poos. Toegegeven we zijn geen handige vogelaars, maar als de aanwijzing 'voor de boom op de grond' eigenlijk had moeten zijn 'achter de boom op een tak' wordt het nog moeilijker om vogels te vinden. Gelukkig snapt de mooie whistler dat we voor hem gekomen zijn en een tweede gaat dan ook goed zichtbaar in een boom boven ons zitten en vliegt daar wat in heen en weer, maar hij let wel op dat wij hem steeds kunnen blijven volgen. Je ziet hoe hij om de verschillende geluidjes te maken houding van lijfje en snaveltje verandert.

[15-9-2016]

Foto: het uitzicht in de buurt van de ingang van het Kelimutu park.

Omdat we niet alleen naar de krater gaan, maar ook nog naar de botanische tuin, heeft manager Ben gisteren beloofd dat we ontbijt mee zouden krijgen. Goed plan, want we zijn pas om 10 uur terug en al die tijd zonder eten is wel lang. Ben is een joviale manager die graag handen schudt en naar je welzijn informeert, maar verder een warhoofd eersteklas is die onmiddellijk vergeet wat hij aan het doen is. Zo belooft hij een sleuteltje van de kluis dat we nooit krijgen en vergeet de wake-up call door te geven, zodat we beide dingen maar zelf even regelen. Omdat Patris niets zegt over een meegebracht ontbijt, informeren we voorzichtig even als we toevallig een kraampje passeren waar ze drinken, snoep en koek verkopen. Zoals we al dachten, weet Patris van niets. Het zal Ben even ontschoten zijn. Met het aangeschafte pak crackers redden we het wel tot we een ordentelijk ontbijt bij de lodge krijgen. Ben zou het ook in Nederland prima als manager redden.