[7 en 8-9-2013]

Foto: uitzicht over Bakoe vanuit de ontbijtzaal.

We starten zaterdag al vroeg, terwijl we pas om 13.10 opstijgen, want uitgerekend dit weekend zijn er grootscheepse werkzaamheden op Schiphol en is Schiphol alleen via omwegen te bereiken. Maar alles verloopt volgens schema met als gevolg dat we om tien uur op Schiphol zijn en om kwart voor elf ingecheckt en doorgelicht bij onze gate zitten.
We vliegen eerst naar Kiev en van daaruit naar Bakoe, de hoofdstad van Azerbeidzjan. Op Schiphol vertellen ze ons dat we onze bagage in Kiev op moeten halen en zelf in moeten leveren voor de vlucht naar Bakoe. Kiev heeft namelijk geen doorzendservice. In Kiev worden we naar de internationale transitbalie doorgestuurd. Daar vragen we waar we onze bagage op moeten halen. De baliedame kijkt ons aan alsof we niet goed bij ons hoofd zijn. We kunnen de bagage niet ophalen, want die gaat rechtstreeks door naar Bakoe. We leggen uit wat ze ons op Schiphol verteld hebben en worden doorgestuurd naar een andere baliedame die hetzelfde vertelt. Als ook de securitydame hetzelfde zegt en we ook nergens iets zien waar we bagage op zouden kunnen halen of in kunnen leveren, geloven we het maar en gaan zelf richting Bakoe.

In Bakoe arriveren keurig onze twee grote rugzakken. Als we met rugzakken en gestempeld visum in de aankomsthal komen, staat een vriendelijke man met een bordje 'Mr en Mrs Scoots' te wachten. Wij nemen aan dat die op ons wacht. De vriendelijke man heet Ryzwan en is onze gids voor de komende dagen. We gaan naar een grote jeep waar de chauffeur ons al opwacht en laten ons heerlijk gemakkelijk vervoeren naar ons hotel. Als we in bed stappen wijst de wekker inmiddels kwart voor drie aan. Dat lijkt erger dan het is, want de Nederlandse tijd is dan kwart voor twaalf. Wat wel erg is, is dat de wekker voor morgen op half acht staat en dat is omgerekend half vijf ’s morgens.

[8-9-2013]

Foto: Flame Towers, Bakoe.

Azerbeidzjan is een rijk en welvarend land dankzij de olie en het gas die er ruim voorhanden zijn. Eind 19e eeuw zijn ze op grote schaal begonnen met de winning van olie en gas en de olieboom trok veel buitenlandse avonturiers aan die in korte tijd schatrijk werden, terwijl de echte werklui hard moesten werken onder erbarmelijke omstandigheden. De rijke buitenlandse oliebaronnen hebben hun sporen nagelaten in Bakoe in de vorm van prachtige panden die allemaal uit het begin van de 20e eeuw stammen. Na de revolutie van 1917 verklaarden Armenië, Georgië en Azerbeidzjan zich onafhankelijk van Rusland. Armenië spande uit eigen belang samen met de Russen en zowel in Georgië als Azerbeidzjan heeft dat tot enorme bloedbaden geleid. In 1920 viel het Rode Leger het land binnen en was het gedaan met de onafhankelijkheid.
In 1991 na de omwenteling heeft Azerbeidzjan zich opnieuw onafhankelijk verklaard. Het land is nu erg op het Westen gericht en heeft veel buitenlandse investeerders aangetrokken voor de olie-industrie. Dankzij deze investeerders zijn er miljarden aan dollars het land binnengestroomd en dat zie je terug in Bakoe. Naast de prachtige huizen en paleizen uit de olieboom eind 19e eeuw, staan er nu indrukwekkende torenflats en de skyline van Bakoe doet niet onder voor die van New York of een andere wereldstad. De stad heeft bij de drukke straten prachtige, in marmer uitgevoerde verkeerstunnels voor de voetgangers en alles in het centrum van de stad is schoon, werkt en ziet er nieuw uit. Volgens onze gids, Ryzwan hebben de Azeri dat allemaal te danken aan de voormalige president Heydar Aliyev, die het stokje aan zijn zoon heeft overgedragen. Op 9 oktober zijn er nieuwe verkiezingen en daaraan doen 12 partijen mee.

Azerbeidzjan is een islamitisch land, maar daar merk je in praktijk weinig van. Een enkele keer zie je een gesluierde vrouw, maar de meesten lopen er modern gekleed bij. Stelletjes lopen innig gearmd over straat en ook alcohol is hier niet echt verboden. Bij het eten kan je gewoon een pilsje bestellen. Tegenover andere geloven zijn ze erg tolerant. De vrouw van de president, die ambassadeur is bij Unesco, doet veel goede werken in arme landen, maar heeft in eigen land een project opgezet om alle kerken (moskeeën, synagogen en christelijke kerken) te laten restaureren. Al met al maakt Azerbeidzjan op ons een heel prettige indruk: vriendelijke mensen en ook in Bakoe voel je je absoluut veilig.