[18-9-2013]

Foto: de wagon van Stalin.

In Gori bezoeken we het Stalin museum. Gori is de plaats waar Stalin in 1879 geboren is en tot zijn vierde heeft gewoond. Het museum is bij zijn geboortehuis dat er nu, beschermd door een overkapping, nog steeds staat. Het museum zelf is een groots gebouw met een toren. In vier zalen wordt het leven van Stalin getoond: zijn kindertijd en familie, zijn schoolperiode, zijn toelating tot de orthodoxe kerkschool van Gori waar hij later afgestuurd is – en dat hebben ze geweten, hij heeft de kerken later flink teruggepakt – , zijn gevangenschap tijdens het regime van de tsaar, zijn relatie met Lenin, zijn leiderschap van de Sovjet Unie, de conferentie in Jalta en zijn dood in 1953, compleet met kopie van zijn dodenmasker.
In aparte kasten staan de geschenken die hij uit de hele wereld heeft gekregen en ja hoor, er staan ook een paar rode Hollandse klompen bij. Behalve het geboortehuis, dat maar uit een kamer bestaat, kan je ook Stalins trein bekijken.

Het is verbijsterend dat in het museum geen kritisch woord te lezen valt over de deportaties, de mislukte landhervormingen met de hongersnoden als gevolg, de miljoenen doden in de goelags, niets van dat alles. Ze doen alsof de man alleen maar een groot leider van de Sovjet Unie is geweest. Als ik het later daarover met David heb, zegt hij dat de mensen in Gori erg trots op hem zijn, omdat het een zoon van Gori is. Buiten Gori denken de mensen verschillend over hem. In ons kindertaaltje Duits-Engels hebben we een hele discussie waarbij blijkt dat David, die toch behoorlijk slim is en ook aardig wat over de historie weet, het wel naar vindt dat Stalin zoveel Duitsers in de oorlog heeft gedood, maar dat het bij een oorlog nu eenmaal zo gaat. We zijn het niet eens. Even later vraagt hij wat ik dan van Hitler vind. Natuurlijk was dat ook een in-en-in slecht mens, maar dat is geen excuus om Stalins gedrag goed te praten. Zelfs Chroesjtsjov veroordeelde Stalin al snel na diens dood.