Tussen de planten- en vogeltrip in Zuid-Portugal en de lynxentrip in Andalusië zitten een paar dagen en die brengen we door in Lissabon. In Faro nemen we afscheid van de groep en pakken we de trein naar Lissabon.

In Lissabon hebben we uitgebreid de tijd om stadswandelingen te doen in de oude binnenstad, de wijk Belém, de dierentuin en de botanische tuin te bezoeken en een uitstapje te maken naar Sintra.

Zakkenrollen

De uitwerking van de wandelingen vergt nog enige tijd. Op de volgende twee webpagina's vind je alvast enige impressies. Op deze pagina melden we op dit moment alleen hoe mijn zakken gerold zijn door ingeslopen nonchalance.

De eerste stadswandeling in Lissabon voert ons door een steil, smal straatje waar ook een trammetje doorheen rijdt. Een mooi trammetje en zeker een foto waard. En op dat moment gebeurt het. Er lopen twee mannen achter Rik die hij eigenlijk liever voor zich heeft, maar met het passeren van het trammetje in het nauwe straatje is daar geen mogelijkheid voor. Nog geen halve minuut later is Riks portemonnee weg. Een meisje wijst op dezelfde twee mannen die achter Rik aanliepen en we gaan er snel achter aan. Ik houd een van de mannen staande en de ander doet gelijk of hij er niet bij hoort. Maar wat kunnen we doen? De man lacht me uit, maar we weten het zeker.

Een minuut later zien we agenten en we doen ons verhaal. Er wordt gelijk druk gebeld, er komt nog meer politie – er is in Portugal wel veel blauw op straat – en een hogere Engels sprekende pief wordt erbij gehaald. Ze vragen of we de mannen kunnen herkennen. Nou en of. Met twee agenten lopen we een rondje door de wijk in de hoop ze te zien, maar dat is natuurlijk ijdele hoop. En als we ze al zien, is de portemonnee natuurlijk allang weg. Maar het voelt toch goed dat de politie moeite doet voor ons. Ze geven zelf ook aan dat het lastig is. Zodra de zakkenrollers een agent in de smiezen krijgen, duiken ze weg. Achteraf constateren we dat we na alle weken buiten iets te nonchalant de grote stad in zijn gegaan. De portemonnee zat niet aan een touwtje, er zat eigenlijk nog teveel geld in (80 euro) en we hadden de rugzakjes gewoon op de rug, ook niet snugger in een drukke straat. Het bederft even heel grondig de stemming, maar dan besluiten we om toch maar diep te zuchten en verder te gaan. Gelukkig hadden we wel al alle betaalpasjes diep weggestopt, dus we zijn alleen geld, visitekaartjes en een usb-stick met niet-essentiële gegevens kwijt.