[15 februari 2019]
Kitulgala
We hebben van Kandy naar Kitulgala een prachtige rit door de bergen en genieten van de uitzichten onderweg. Om kwart voor drie zijn we op onze nieuwe plek voor twee nachten, ‘Rafters Retreat’ in Kitulgala. Denk niet dat wij opeens sportieve rafters zijn geworden. Daarvoor zijn we hier niet, we gaan vanaf hier naar het Kitulgala Rain Forest. We zitten op een prachtig plekje aan de rivier met een open restaurant met uitzicht over de rivier. Onze kamer heeft geen ramen, maar is aan de rivierkant gewoon open. Voor ‘s nachts kan je een rieten mat naar beneden laten, maar echt dicht kan de kamer niet.
Omdat ik al een prachtig vogeltje in de bomen langs de rivier gezien heb, gaan we naar het restaurant waar je een beter uitzicht hebt dan vanuit de kamer. Het is al erg donker en niet veel later begint het te spatten. We horen in de verte onweer en de regen zet door. Het onweer zit recht boven ons en angstwekkende harde donderslagen overstemmen knetterend het kletterende lawaai van de regen en het geluid van de kolkende rivier. De overkant van de rivier is door de regen niet meer te zien. Zelfs ver van de overkapping komen de regenvlagen nog het restaurant binnen, dus fototoestel en kijker bergen we veilig weg. Maar ons rieten scherm voor de open kamer is ook niet dicht, dus we vrezen dat het ook daar inregent. Terwijl Rik de camera’s beschermt, onderneem ik met Riks paraplu de overtocht. Het plaatsje dat ik over moet is een pierenbadje geworden, dus sokken, broek en slippers zijn doorweekt. Op de kamer is het kurkdroog en als het scherm naar beneden is, stikdonker, want de stroom is uitgevallen. Ik zwem weer terug naar het restaurant en daar zitten we dan samen, allebei op een stoeltje op een zo droog mogelijke plek te wachten op betere tijden. Steeds lijken de regen en het onweer af te zwakken om dan met hernieuwde energie opnieuw los te barsten. Uiteindelijk lukt het na twee uur om – sokken uit en broekspijpen opgestroopt – de kamer te bereiken als de regen even iets minder is. Het licht doet het inmiddels weer – even niet, maar dat is weer snel hersteld – en zo zitten we gevangen op de kamer te hopen dat we straks een beetje droog naar het avondeten kunnen komen.
Kruispunt in Nawalapitiya
Onderweg naar Kitulgala
Slaapkamer met uitzicht
Grote alexanderparkieten (Alexandrine Parakeet) in stromende regen