[15 februari 2019]

Kitulgala

We hebben van Kandy naar Kitulgala een prachtige rit door de bergen en genieten van de uitzichten onderweg. Om kwart voor drie zijn we op onze nieuwe plek voor twee nachten, ‘Rafters Retreat’ in Kitulgala. Denk niet dat wij opeens sportieve rafters zijn geworden. Daarvoor zijn we hier niet, we gaan vanaf hier naar het Kitulgala Rain Forest. We zitten op een prachtig plekje aan de rivier met een open restaurant met uitzicht over de rivier. Onze kamer heeft geen ramen, maar is aan de rivierkant gewoon open. Voor ‘s nachts kan je een rieten mat naar beneden laten, maar echt dicht kan de kamer niet.

Omdat ik al een prachtig vogeltje in de bomen langs de rivier gezien heb, gaan we naar het restaurant waar je een beter uitzicht hebt dan vanuit de kamer. Het is al erg donker en niet veel later begint het te spatten. We horen in de verte onweer en de regen zet door. Het onweer zit recht boven ons en angstwekkende harde donderslagen overstemmen knetterend het kletterende lawaai van de regen en het geluid van de kolkende rivier. De overkant van de rivier is door de regen niet meer te zien. Zelfs ver van de overkapping komen de regenvlagen nog het restaurant binnen, dus fototoestel en kijker bergen we veilig weg. Maar ons rieten scherm voor de open kamer is ook niet dicht, dus we vrezen dat het ook daar inregent. Terwijl Rik de camera’s beschermt, onderneem ik met Riks paraplu de overtocht. Het plaatsje dat ik over moet is een pierenbadje geworden, dus sokken, broek en slippers zijn doorweekt. Op de kamer is het kurkdroog en als het scherm naar beneden is, stikdonker, want de stroom is uitgevallen. Ik zwem weer terug naar het restaurant en daar zitten we dan samen, allebei op een stoeltje op een zo droog mogelijke plek te wachten op betere tijden. Steeds lijken de regen en het onweer af te zwakken om dan met hernieuwde energie opnieuw los te barsten. Uiteindelijk lukt het na twee uur om – sokken uit en broekspijpen opgestroopt – de kamer te bereiken als de regen even iets minder is. Het licht doet het inmiddels weer – even niet, maar dat is weer snel hersteld – en zo zitten we gevangen op de kamer te hopen dat we straks een beetje droog naar het avondeten kunnen komen.

Kruispunt in Nawalapitiya

Onderweg naar Kitulgala

Slaapkamer met uitzicht

Grote alexanderparkieten (Alexandrine Parakeet) in stromende regen

[16 februari 2019]

Makawanda Forest Reserve

Ook naaar Kitulgala gaat Vimukthi weer mee als onze gids. We gaan de hele dag op pad, dus na een vroeg ontbijt gaan we met lunchpakket op vogeljacht. Om bij het Makawanda Forest Reserve, onderdeel van het Kitulgala Rain forest, te komen, moeten we eerst met een pontje de grote Kelani rivier oversteken. Het park ligt in de natte zone en krijgt tweemaal per jaar tijdens de jaarlijkse twee moessons, regen. Dat zorgt voor de overvloedige, groene vegetatie, de grazige bergen en de indrukwekkende Kelani rivier met stroomversnellingen. Het 1.155 ha grote reservaat bestaat uit secundair laaglandbos dat geleidelijk overgaat naar grotere hoogte. Het regenwoud biedt onderdak aan veel endemische (alleen in Sri Lanka voorkomende) soorten dieren en planten. We lopen eerst door een klein dorpje met heel simpele hutjes met rondom theeplanten. Na korte tijd komen we bij de toegang van het park dat opnieuw op een steile helling ligt.

Bloedzuigers

We hebben inmiddels de tempelsokken verwisseld voor de bloedzuigersokken. Vond Boeddha het wel fijn dat we tempelsokken droegen, de bloedzuigers zijn helemaal niet blij met onze sokken en dat is ook precies de bedoeling. De voet van de sok bestaat uit dunne stof, daarboven gaat dat over in een soort regenbroekstof. Net onder de knie zit een veter waarmee je de sok over je broek dicht kan knopen. Vindt bloedzuiger je schoen en kruipt hij omhoog, komt hij op het gladde plastic van de sokken waar hij hopeloos op uitglijdt. Maar, bloedzuiger is niet voor een gat te vangen. Haal ik er onderweg een stuk of tien, twaalf van handen en armen als ze alleen nog maar met hun mondje aan me vastgezogen zitten en nog niet hun tandjes in mijn vel hebben gezet, Rik nemen ze gemener te pakken. Een viezerik kruipt zonder iets te zeggen in Riks broek en zijn aanwezigheid merken we pas op als Rik een ernstig uitziende, grote bloedvlek in zijn broek heeft. Als Rik in onderbroek op het pad staat voor noodzakelijk onderzoek, blijkt de gluiperd met de noorderzon vertrokken. De pleister die we op de wond plakken, helpt niet. Bloedzuiger heeft flink huisgehouden en zoveel bloedverdunner gebruikt dat Riks broek er bepaald onfris uit gaat zien. Het lijkt er op dat we twee nieuwe broeken net op tijd aangeschaft hebben.

Naast de niet welkome bloedzuigers zien we gelukkig heel veel mooie dingen. Niet alleen vogels, want in het dichte regenwoud zijn vogels moeilijk te spotten en als Vimukthi ze vindt, lukt het ons lang niet altijd om ze ondanks zijn geduldige aanwijzingen, ook te vinden. Maar we zien ook leuke skinks (een soort hagedis met een slangachtig hoofd), fantasievol gekleurde hagedissen en veel, heel veel prachtige vlinders. Topper van vandaag is een bijzonder zeldzame koekoek, die endemisch is voor Sri Lanka en die Vimukthi ook nooit eerder heeft gezien.

De parkwachter heeft Vimukthi verteld dat hij ook vandaag regen verwacht en dat die zo tussen half drie en drie uur begint. Met de regen en vooral met het onweer van gisteren wil je absoluut niet in de jungle zijn, dus we zorgen ervoor dat we om even over half drie weer terug zijn bij het hotel. Dat is maar goed ook, want de lucht is al flink grijs en als we een kwartiertje op de kamer zijn, rommelt het onweer en begint het te regenen. Weliswaar iets minder erg dan gisteren, maar geen weer om buiten in de jungle te vertoeven.

Pontje over de Kelani rivier

Ochtendnevel bij de Kelani rivier

Tickells niltava (Tickell's blue flycatcher)

Common garden lizard. De Nederlandse naam is toevallig ook Bloedzuiger, maar deze soort is niet de oorzaak van de bloedvlek.

Weekend bij de Kelani rivier

Eekhoorn belaagt een medewerker van de Rafter's Retreat