[13-2-2014]

Foto: de ochtendwandeling in het droge bosreservaat waar we veel horen, maar weinig van al de beloofde vogels zien.

Voordat we vandaag weer vertrekken van Ometepe hebben we nog een vogelexcursie met de gids van gisteren. In alle vroegte – het is nog donker – gaan we met de gids op pad naar het droge bos. Juist in deze tijd zouden daar erg veel vogels moeten zitten, omdat er zowel uit het noorden als uit het zuiden trekvogels zijn vanwege de vele bloemen en vruchten. We lopen eerst in 20 minuten tot het begin van het wandelpad en daar wachten we nog even tot het licht wordt. Na korte tijd wordt het redelijk snel licht. Groepen grote, witte vleermuizen vliegen over op weg naar hun slaapplaats voor de dag. Het is een mooi bos, zeker in het vroege ochtendlicht met een kakofonie aan geluiden. We horen massa's parkieten, brulapen en kapucijnapen, maar de enorme diversiteit aan vogels blijft beperkt tot zes soorten en dat valt tegen.

Betalen, graag of niet

Bij het ontbijt vragen we de rekening. Een Amerikaan voor ons probeert al zeker 20 minuten om te betalen. Zijn creditcard zit al die tijd in het apparaat en er gebeurt niets. We besluiten om dan maar contant te betalen. Rik moet ze er op wijzen dat we meer moeten betalen en als ze dan nog te weinig rekenen, gelooft hij het wel. Ze weigeren ons briefje van 20 dollar waar een minuscuul scheurtje in zit. Rik houdt voet bij stuk. Of hij betaalt met de creditcard of ze krijgen dit briefje of hij betaalt niet. Dat werkt en nu is ons briefje goed genoeg.

[13-2-2014]

Foto: een laatste blik op Isla Ometepe met vooraan de Concepción vulkaan en achteraan de Maderas vulkaan.

Vanaf Ometepe gaan we weer naar het vaste land, naar Granada gelegen aan het Nicaragua meer.  Aan de vaste wal staat weer iemand met een bordje met onze namen te wachten. Het is een aardige chauffeur die alleen Spaans spreekt en die wel in is voor een praatje, dus ik moet mijn beste beentje voor zetten. Hij denkt dat Rik schrijver is, dat is niet zo.