[10-2-2014]

Foto: ons houten hotel in San Juan del Sur.

In vijf kwartier rijden we naar de grens. De grensovergang Costa Rica – Nicaragua verloopt uitermate soepel. Het scheelt dat we een chauffeur bij ons hebben die de weg weet en die de mensen bij de douane kent. Om Costa Rica uit te komen, moeten we een briefje invullen. We krijgen een uitstempel in het paspoort en een roze afschrift van het briefje mee. Vervolgens lopen we met alle bagage een stuk verder naar de bagagecheck waar ze alleen naar het paspoort kijken. De chauffeur uit Costa Rica mag nu niet verder mee, maar wijst aan wie er aan de Nicaragua-kant op ons staat te wachten. Er zwaait iemand naar ons met een envelop waar in grote letters op staat 'Geleedts x 2'. Het moet toch wel heel raar lopen, wil die niet op ons staan te wachten (ik neem aan dat ik de x 2 ben). We worden meegenomen naar het douanekantoor waar de nieuwe chauffeur en de douaneman meteen handen schudden. We leveren de paspoorten met roze briefjes in. Fout. De briefjes moeten niet roze, maar wit zijn. Douaneman wordt echter niet boos of ongeduldig, maar pakt opgewekt zijn blok met witte briefjes en schrijft voor ons allebei de roze briefjes over op wit. Een stuk beter zo. We moeten 12 dollar p.p. betalen om Nicaragua binnen te mogen en dan krijgen we ons instempel. Bij het volgende loket moeten we 1 dollar betalen. Ook daar krijgen we een briefje voor. Daarna zijn we helemaal klaar en in een half uur tijd hebben we de grens gedaan waar volgens de reisgids tussen de één en zeven uur en gemiddeld 2 uur voor staat. Zo'n bekend gezicht – en waarschijnlijk jaarlijks een fraai kerstpakket – doet wonderen bij de grens.

Ons eerste adres in Nicaragua is San Juan del Sur, een populaire vakantiebestemming in Nicaragua voor iedereen die van strand, zee, zon en tropische temperaturen houdt. Wij hebben hier eigenlijk niet zoveel te zoeken. Voor een half dagje is het stadje, de baai en het uitzichtpunt bij het hoge Christusbeeld prima, maar na een nachtje gaan we gauw weer verder.

[10-2-2014]

Om bij het grote Christusbeeld met uitzicht te komen, moet je over een enorme hangbrug die een zeearm overbrugt. Onderweg komen we eerst een Amerikaan en later een Canadees tegen die allebei gek zijn op Nicaragua en hier – in San Juan – al jaren komen. De Canadees is hier al een volle maand. Wij moeten er niet aan denken, maar hij geniet van de hitte, het strand en vooral de lage prijzen. Het is een stevig stuk klimmen over een steile weg, maar het uitzicht beloont je voor de inspanning. We gaan tot iets onder het Christusbeeld naar een fraai uitzichtpunt. We hebben ook vandaag weer een paar heel fijne, vage spatjes en een schitterende regenboog.

[10-2-2014]

Terug in het dorp genieten we van de snelle zonsondergang van de zon in zee. Als de zon al onder is, horen we een heleboel parkieten die recht boven ons, eindelijk eens een keer goed zichtbaar in de palmboom gaan zitten. Jammer genoeg is het nu te donker om nog een goede foto te maken, maar met de kijker kan ik ze nog wel goed zien.

[10-2-2014]

Foto: straatleven in San Juan del Sur.

Wat ons altijd weer opvalt bij het reizen is dat de mensen zo vreselijk aardig zijn. In een winkel staan we te hannesen met het wisselgeld en ik leg uit dat we vandaag in Nicaragua aangekomen zijn en het geld nog moeilijk vinden. De caissière pakt daarop ons briefje van 200 terug en geeft er twee van honderd voor in de plaats. Ze laat zien dat de briefjes van 20 en 200 sprekend op elkaar lijken en voor die net nieuwe toeristen zijn dan twee briefjes van 100 veel veiliger.