[16-1-2014]

Foto: ons hotel in Bocas del Toro.

In Bocas del Toro worden we opgewacht door iemand van het hotel die vraagt of het klopt dat we morgen een tourtje hadden. Dat hebben we niet, maar we zeggen maar dat we het niet zeker weten. In het hotel blijkt dat hij zijn standaard tour – met de groep snorkelen in Delphin Bay en dan naar Red Frog Beach voor de rode kikkertjes – aan ons wil slijten. Wij hebben andere plannen. Maar noch voor het mangrovebos van Isla Bastimentos, noch voor de jungletour waar hij een poster van heeft hangen, kan hij iets regelen.  We installeren ons in de kamer. Lekkere kamer met kluis, koelkast en airco. Buiten is het bloedheet. We hebben ook een mooi balkon – veel heter dan de kamer – dat uitkijkt op de hoofdstraat. Onze eerste actie op het balkon in Bocas is minder handig. Als we buiten staan en weer naar binnen willen, blijkt de balkondeur op slot en helpt de kamersleutel niet om die open te krijgen. Wat nu? Drie dagen balkon is wat lang. Gelukkig blijkt een raam open te zijn en lukt het me door het raam naar binnen te klimmen. Natuurlijk ben ik wel zo vriendelijk om voor Rik de deur van slot te doen. 

[16-1-2014]

In het dorp gaan we op zoek naar uitstapjes voor de komende dagen. In Bocas del Toro word je geacht voor avonturen te gaan: snorkelen, duiken, surfen, canopytours, quad-rijden en ga zo maar door. Ben je moe van al dat avontuur kan je aan het Caribische strand (vast en zeker met een cocktail) nog een leuke, rood verbrande huid opdoen. Het mag duidelijk zijn dat wij niet voor deze avonturen komen en zeker niet voor het strand.
Uiteindelijk komen we terecht bij capitán Willy en capitán Willy wil ons morgen meenemen naar een plek met zeesterren en Isla de los Pájaros en daarna naar de manglars (mangrove) van NP Isla Bastimentos en tenslotte naar Red Frog Beach waar we echt rode kikkertjes kunnen zien. Na even doorpraten blijkt dat we ook naar de dolfijnen kunnen en dan ook vogels en zeesterren zien, maar niet bij Isla de los Pájaros maar bij de manglars. We gaan dan met z'n tweeën met zijn boot. Dat klinkt aanlokkelijk en als ook de prijs redelijk lijkt, is de deal snel gesloten.
Je kan op het vlakke eiland ook fietsen huren. Dat gaan we dan zaterdag doen en dan zien we wel hoe ver we met de warmte komen.

[16-1-2014]

We bekijken het dorpje dat uit reisbureaus, restaurantjes, hostels, hotels en supermarkten bestaat. In het centrum is een mooi groen parkje met een grote klimboom (een echte) voor kinderen. Na de excursie installeren we ons op het balkon. Het is erg genoeglijk om vanaf het balkon al de activiteit in de hoofdstraat gade te slaan. ’s Avonds en ’s nachts is er heftige regen. We gaan ervan uit dat die hier alleen ’s nachts valt.

[16-1-2014]

Als we de eerste avond in Bocas zitten te eten, zie ik aan de overkant van de weg een groot speelgoed vliegtuig rijden. Ik wijs Rik op het enorme radiografisch bestuurde vliegtuig dat gezien zijn grootte vast heel duur moet zijn. Tot onze verbazing is er niets radiografisch aan het vliegtuig. Er zit een touw aan. Even later zien we meer. Aan het touw zit een lange stok en het vliegtuig wordt door een volwassen man achter zich aan getrokken. Na het eten zitten we op ons balkon aan de hoofdstraat en zien we de man diverse keren langskomen. Hij blijkt meerdere vliegtuigen te hebben. Het eerste is een soort gevechtsvliegtuig, het tweede is een passagierstoestel met een rood knipperlicht op het dak.
Het spannendste komt na wat meldingen van de verkeerstoren die de man tu-tu-tu roepend doorkrijgt: hij mag opstijgen. Hij neem een spurt en langzaam komt het vliegtuig een meter van de grond, blijft twee meter vliegen en stort dan neer. Zorgvuldig wordt het rechtgezet. Na de vlucht wordt er weer gewandeld. Hij is er elke avond en we kijken alweer naar hem uit.

Verder is er een vrouw die voortdurend in de straat heen en weer wandelt met een flesje water op haar hoofd en tot slot de zielige Amerikaan die hier kennelijk vaker komt en iedereen die hij vaag kent, begroet met ‘hé my friend’ in de hoop op een praatje.