[24-2-2014]

Foto: Cecropia achtige boom in het Walter Deininger park.

Na één nachtje gaan we weer verder. Onze volgende stop is het Walter T. Deininger Nationale Park. Het park is vernoemd naar Walter Thilo Deininger, één van de eerste Duitse immigranten van El Salvador. Hij schreef dagboeken, bouwde boerderijen en koffieplantages en schonk zijn land van 732 ha aan El Salvador. Het park kijkt uit op de Pacifische Oceaan en kent twee typen bos: het bladverliezende bos waar de bomen in de zomer vanwege de hitte en de droogte hun bladeren laten vallen en het groenblijvende bos. Het park is een toevluchtsoord voor veel diersoorten. In het park gaan we op stap met een Spaanstalige gids die weer geweldig goed in vogels is.  Het verschil tussen de landen begint op te vallen. In Panama en Costa Rica hadden de Engelssprekende gidsen een keur aan literatuur bij zich en vaak een telescoop. Inmiddels is het moeilijk om Engelstalige gidsen te vinden (en soms heb je liever dat ze Spaans i.p.v. onverstaanbaar Engels spreken), verrekijkers hebben ze niet en als ik ze mijn vogelgids laat gebruiken, hebben ze duidelijk geen ervaring met zo'n gids. Ze willen bijvoorbeeld ook een slang opzoeken in de vogelgids.

[24-2-2014]

Foto: het cadeautje van vandaag, de black-headed trogon (zwartkoptrogon).

Wat wel hetzelfde blijft, is dat ze zonder verrekijker veel meer en veel sneller iets zien dan wij en de goede gidsen weten dan ook een betrouwbare (Spaanse) naam die voor ons lastig blijft. Basilio, onze gids in het Deininger park heeft zelf ook veel gidsen en met mijn gids erbij vinden we van heel veel vogels de Engelse naam. We zoeken samen in vogelgidsen en moeten daarbij mijn leesbril delen, want Basilio kan mijn gids ook niet zonder bril lezen. Maar wat zien we veel vogels en ook nog juweeltjes als een trogon, een motmot (nationale vogel van Nicaragua en El Salvador) en vlak voor het einde nog een toekan.

[24-2-2014]

Foto: het dichte bos in het park.

Om de havik beter te zien, gaat Basilio van het pad af en we struinen dwars door de vegetatie verder. Lastig lopen met alle laaghangende takken, de droge bedding van de Amayo rivier met zijn steile oevers waar we in en uit moeten klauteren, de boomstammen waar we overheen moeten klimmen en een laag bladeren op de grond die zo dik is dat je er in wegzakt, maar we vinden de havik.

[24-2-2014]

Foto: Basilio in gesprek met de twee agenten op de fiets die de illegale papegaaienvangers op gaan sporen.

We maken ook nog iets bijzonders mee in het park. Als we op een punt in het bos stil staan en een hakkend geluid horen, grijpt Basilio naar de telefoon en roept mensen op. Het blijkt dat mensen illegaal bezig zijn met het leeghalen van papegaaiennesten om de jongen te stelen en later te verkopen.
Na het tweede dringende telefoontje van Basilio komen twee gewapende officials en een man in gewone kleding aangefietst. Ze overleggen even met Basilio en gaan dan op zoek naar de stropers. Als we bijna terug zijn, zien we het drietal terug met twee aangehouden stropers. We informeren wat er met ze gebeurt. Ze krijgen een geldboete (vijf keer hun salaris) en als ze dat niet kunnen betalen, gevangenisstraf. Het is vanuit onze positie natuurlijk gemakkelijk om stropers te veroordelen in zo'n arm land. Een papegaai levert 6 dollar op, maar eerlijk is eerlijk het doet ons echt goed om te zien dat ze gepakt zijn en te ervaren dat er hier echt opgetreden wordt tegen illegale handel.