[23-7-2007, Gobi woestijn]

De weg vinden hier is bepaald niet gemakkelijk. Overal lopen zandsporen, zijn vertakkingen en afslagen en je hebt geen enkel houvast. Gisele is voorzien van een GPS en op basis van de GPS coördinaten van de vorige truck (die de route in tegengestelde richting heeft gereden) zoekt Gisele zich een weg door de woestijn.

Vandaag gebeurt wat je niet als individu moet overkomen: we zijn de weg kwijt, heel letterlijk de weg kwijt. Na het oversteken van de rivierbedding blijken we opeens niet meer op een weg te zijn. Claire en Tony speuren vanaf het dak naar de weg, mensen gaan lopend op zoek, maar zover als je kijkt, is er alleen maar zacht zand in een eindeloos gelijkmatig landschap. We keren op onze schreden terug en rijden terug naar de laatste ger om de weg te vragen.
Op de foto staat de truck te wachten totdat we beslissen hoe we verder moeten.

De weg vragen doet Temir voor ons. Temir is onze Mongoolse gids, die het hele Mongolië traject bij ons blijft. Bij de ger wijzen ze ons de weg, en na twee uur zoeken, zitten we weer op de goede weg.

We zien vandaag heel veel paarden. Het is een schitterend gezicht om zo'n hele kudde over de eindeloze vlakte te zien galopperen, waarbij op het laatst alleen een wolk stof nog verraadt waar ze zijn.

Vandaag krijgen we samen ongeveer twee liter water mee. Daar mogen we ons mee wassen. Aangezien we door het verdwalen laat stoppen en ik kookbeurt heb, komen we pas aan wassen toe als het al donker is. We poedelen met het beetje water dat toch nog heel veel lijkt. Het moeilijkste is voeten wassen zonder je evenwicht te verliezen. Dat doen we dan ook maar om beurten, zodat we ons aan elkaar vast kunnen houden.

[23-7-2007, Gobi woestijn]

Kinderen die bij de ger horen waar Temir de richting vraagt nadat we zelf de weg kwijt zijn.