[12-9-2007, Samara]

Foto: kathedraal Samara vanuit hotelkamer

We vertrekken laat, omdat de tenten die nat zijn van de condens eerst moeten drogen.
We hebben voor de grens van vandaag twee pools gemaakt: één voor de Russische kant en één voor de totale tijd.

De grens gaat op zich redelijk snel. Het langst moeten we op de truck wachten als we al in Rusland zijn. We moeten dan wachten in een grote ongezellig hal die nog het meest op een hangar lijkt. Om ons wat verstrooiing te bieden, komen er af en toe wat reizigers van de ene of andere kant. Dan gaat er een groot apparaat aan waar alle bagage in moet om doorgelicht te worden.
De Russische tijd voor de grens is 2.27, de totale tijd 4.23, waarmee wij allebei in beide pools buiten de prijzen vallen.

Het Russische landschap is niet meer steppe- of woestijnachtig. We rijden door een licht glooiend landschap met velden, stukken bos en hier en daar dorpjes.

We zijn om half zeven in het hotel in Samara. Het hotel heet ‘Wolga’ en ligt ook aan de Wolga. Na een heerlijke douche gaan we op zoek naar eten. Langs de oever van de Wolga staat het vol met eet- en dranktentjes. Tot onze verbazing zijn die allemaal gesloten. Uiteindelijk komen we terecht bij een Grieks restaurant, waar niet veel later ook twee andere groepsleden binnenkomen, die direct naar onze tafel verwezen worden. Met handen en voeten proberen we eten te bestellen. Dat lukt prima en we hebben een gezellige en lekkere maaltijd gevieren.

[13-9-2007, Samara]

In Samara, een stad van 1,3 miljoen inwoners gelegen aan de Wolga, is veel te zien en te doen: musea, kerken, kathedralen en natuurlijk de Wolga.

In Samara staan ontzettend veel prachtig bewerkte stenen en houten huizen. Jammer genoeg zijn de meeste in slechte staat. In onze ogen zijn ze het echt waard om gerestaureerd te worden. Projectontwikkelaars willen graag nieuwe panden neerzetten maar worden daarin gehinderd door de beschermde status van de oude panden. Toevallig branden er nog wel eens oude panden af en dan kan men toch iets nieuws bouwen.

[13-9-2007, Samara]

Omdat het hotel onze was niet wil doen, gaan we op zoek naar een wasserette. Op een papiertje schrijven we zorgvuldig de cyrillische letters onder ' laundry service' over van een oude hotelbon. Alle dames schudden nee als we het papiertje met de Russische wasserette tonen. Uiteindelijk verwijst een dame (nog steeds de beste bron voor de was) ons naar een gebouw 'Europa'.

Dat vinden we, maar het is een groot gebouw en het lijkt ons niet dat de wasserette zo groot is. Ik benader opnieuw twee dames met mijn briefje, waaraan de vorige mevrouw nu 'Europa' heeft toegevoegd. De twee dames mompelen wat, buigen diep en slaan vervolgens twee kruisen achter elkaar. Daarna vluchten ze verschrikt weg. Waarschijnlijk denken ze dat ik niet helemaal tof ben (of om klusjes loop te bedelen) en zijn ze nu voor me aan het bidden.
In het grote gebouw zitten heel veel verschillende kleine winkeltjes. De portier wijst ons aan de hand van ons briefje, op de plattegrond aan waar we moeten zijn. We komen terecht bij een stomerij, waar we een kwartier wachten op de twee klanten voor ons. Of de mevrouw van de stomerij wel of niet kan wassen, weten we nog steeds niet zeker. Als ik op mijn shirtje wijs, knikt ze ja. Als ik met mijn voet boven de toonbank op mijn sokken wijs, schudt ze nee. Daar hebben we dus niet zoveel aan.
Terug op de kamer wassen we de kleren zelf maar in het bad.