[9-11-2015]

Foto: het eindstation; duidelijk is dat de rails niet kaarsrecht zijn.

In Battambang gaan we op stap met Liaak, een nog heel jonge, vrouwelijke gids die erg goed is. Als eerste gaan we met het bamboetreintje. De spoorweg is nog door de Fransen aangelegd en verbond Phnom Penh met de grens met Thailand. Inmiddels rijden de reguliere treinen niet meer, maar op delen van het spoor rijdt nog wel de bamboetrein. De bamboetrein bestaat uit een plat houten frame met een bodem van bamboelatten die rust op twee assen met wielen die over het spoor rijden. Aan de achterkant zit een soort buitenboordmotor die met een riem verbonden is met een van de twee assen. Om reizigers meer comfort te bieden, ligt op de bamboelatten bodem een bamboemat om op zitten. De eerste bamboetreinen hadden maar één as en geen motor, maar werden voortgeduwd met een stok. Aan het spoor wordt nog minder onderhoud gepleegd dan door de NS en zelfs wij kunnen zien hoe krom en scheef de rails lopen. Dat voel je zittend op het open treintje trouwens ook, alhoewel dit uitermate comfortabel is in vergelijking met de ijzeren buffel en de ossenwagen van Chambok.

[9-11-2015]

Als twee treintjes elkaar op het enkele spoor tegenkomen, wordt een van de twee gedemonteerd. De drijfas wordt losgehaald en het houten frame wordt opgetild en in de berm gelegd. Vervolgens worden de twee wielassen van de rails getild en de tegenligger kan passeren. Daarna kan het gedemonteerde treintje weer worden opgebouwd. Delen van het spoor zijn nog steeds voor dit soort treintjes in gebruik. Niet alleen om toeristen te vermaken, maar ook als lokaal openbaar vervoer voor personen en vee en voor vrachtvervoer. Onderweg moeten we af en toe stoppen als er koeien op de rails staan. Voor kippen hoeven we nooit te stoppen Die zijn veel intelligenter en zijn op tijd weg. Op de terugweg moeten we stoppen voor boeren die enorme zakken gras (nou ja, zeggeplanten) hebben gesneden als veevoer en nu met hun grote zakken mee terug willen.