[20-11-2015]

Foto: tegenover ons hotel in Stung Treng.

Ons laatste dagje Cambodja is fantastisch. We rijden naar Ou Svay dat al redelijk dicht bij de Laotiaanse grens ligt. De weg ernaartoe is behoorlijk slecht. In het regenseizoen is het gebied vrijwel onbegaanbaar en wordt de weg kapot gereden door de grote trucks. In de droge tijd blijft dan een rode stoffige weg vol kuilen, diepe sleuven en hoge bergen zand en stenen over waar nauwelijks over te rijden valt.

[20-11-2015]

Foto: de straat in Ou Svay.

In Ou Svay stappen we aan boord van de boot om naar de diepe plek te gaan waar we – als we geluk hebben – de Irrawaddy dolfijnen kunnen zien.

[20-11-2015]

De Irrawaddy dolfijnen kunnen een grote variatie in zoutgehalte van het water aan en kunnen dus ook in brak en zoet water leven. De motor gaat uit om de dolfijnen niet te verstoren en we gaan liggen wachten. De eerste 20 minuten gebeurt er niets en we rekenen er al op dat we vandaag niets gaan zien, maar dan zegt Tirvah dat hij iets ziet. De volgende tien minuten blijft het stil en we verdenken Tirvah er al van dat hij maar wat geroepen heeft, maar dan zien we opeens ver weg iets opduiken en geleidelijk aan zien we er meer. Deze dolfijnen springen niet uit het water, maar komen steeds maar een beetje boven. Je ziet dus nooit een hele dolfijn tegelijk, maar steeds alleen maar stukjes die samen een dolfijn opleveren. Ze duiken steeds op verschillende plaatsen op. Je moet echt goed op blijven letten want ze zijn alweer weg voordat je we er erg in hebt.

[20-11-2015]

Na de dolfijnen varen we door tot de Khonephapheng watervallen. Voor de watervallen gaan we aan land en wandelen we een stukje, eerst door het dichte bos op de oever en later over de weg. We leggen aan bij de 'woning' van een vissersfamilie. Het 'huis' bestaat uit een tafel met een zeil erboven. Ze wonen, slapen, eten en koken op de tafel aan de rivier. In de natte tijd verhuizen ze de tafel naar een hogere plek en leven ze daar. De vrouw is bezig visnetten te knopen en ze lijken totaal geen last te hebben van hun in onze ogen vrij beperkte woonvoorziening.

[20-11-2015]

De Khonephapheng watervallen strekken zich uit over een breedte van 1 km in de Mekong rivier en ze bereiken een hoogte van 15 m. Omdat ze zo breed zijn, kan je nooit de watervallen in zijn geheel zien en nu doen we een stukje dat nog in Cambodja ligt.

[20-11-2015]

Foto: gemaakt vanaf de wankele kajak.

Terug in Ou Svay is het tijd voor onze kajaktocht. Voor mensen zoals wij die niet zo dapper zijn, een spannende onderneming. Allereerst zijn de kajaks erg plat en zit je er min of meer bovenop, waardoor je het gevoel hebt, dat je er zo vanaf kan vallen. Ten tweede is de stroming voor ons – er staat geen gevaarlijke stroming, maar wij zijn niets gewend – iets waar we erg aan moeten wennen. Door de stroming doet de boot helemaal niet altijd wat wij verwachten en willen. Als derde complicerende factor is er dan nog het drijvende bos. De waterstand van de Mekongrivier is in de regentijd meters hoger dan in de droge tijd en in de regentijd verdwijnen complete eilanden met bomen onder water. Nu in de droge tijd is het water al flink gezakt, maar hele stuken bos staan in het water. Het is verstandig om de kajak om in plaats van tegen de boom te sturen en dat vraagt stuurmanskunst. We zitten samen in een kajak – ik voor, Rik achter – en hoewel onze samenwerking doorgaans perfect is, valt er op het gebied van het kajakken nog veel te stroomlijnen. In het begin doen we ook maar wat en belanden we in bosjes en dreigen we tegen bomen op te varen en ik vind het in het begin eigenlijk maar doodeng. Na een poosje lukt het beter om koers te houden en de meeste bomen te omzeilen. Hoe krijgen we dat voor elkaar? De oplossing is simpel. Rik, een stuk handiger met dit soort dingen dan ik, gebruikt de peddel en ik doe waar ik goed ik ben: helemaal niets. Ik zit doodstil met een overbodige peddel in mijn handen om me heen te kijken. Als we uit het bos zijn op de brede rivier zonder iets om tegenop te varen, doe ik weer even mee. Heel bijzondere tocht zo met de kajak tussen de bomen door. Met de kajak gaan we alleen met de stroom mee, terug naar het uitgangspunt tegen de stroom in, brengt de motorboot ons weer.