[22-11-2015]

Een favoriet vervoermiddel op het eiland is de fiets en overal kan je dan ook voor weinig geld (1,25 dollar) fietsen huren. Na de ochtendexcursie met de gids, huren wij voor 's middags ook een fiets. De kwaliteit van de fietsen laat erg te wensen over en zijn ze voor mij al aan de lage kant, Riks knieën zitten zo ongeveer ter hoogte van zijn oren. Maar ze hebben nog een ander model dat groter is. Nadeel is wel dat die fiets geen remmen heef, maar uiteindelijk vinden ze er een met remmen en op de hoogste stand is die nog te doen voor Rik. Het is leuk om zo vanaf de fiets het landelijke leven op het eiland te bekijken en via de oude spoorbrug ook Don Det te verkennen. Erg hard gaan we niet, want mijn fiets is niet vooruit te branden en loopt vreselijk aan en de zanderige wegen zitten vol stukken steen die met hun scherpe, uitstekende punten elke voortgang belemmeren, maar goed we hebben ook geen haast vandaag.

[22-11-2015]

Foto: hier komen we nog met een werkende fiets langs.

Na de tocht achterop de motor en de kajaktocht denken we veilig op een fiets het gevaar achter ons te hebben gelaten, maar dat blijkt een misvatting. Als we bijna terug zijn bij de fietsverhuur, blokkeert plotsklaps mijn voorwiel. Mijn achterwiel wil graag door, kan niet vooruit en gaat de lucht in, mijn rugzakje vliegt uit het voormandje en ik sta met fiets en al dwars op de weg. Met zo'n manoeuvre had Rik ook geen rekening gehouden, dus die knalt tegen mijn fiets op, maar valt gelukkig ook niet. Wat is er aan de hand? De bouten van mijn voormandje zijn eruitgevallen en mijn voormandje dat gescheurd is, is voorover geslagen, vol op het voorwiel dat daardoor niet meer kan bewegen. Gelukkig zijn zowel de fietsen als de weg van een dusdanig slechte kwaliteit dat we wel langzaam moeten rijden en we met de schrik vrij komen. Bij een normale snelheid had dit heel wat slechter af kunnen lopen. Van fietsen is vanwege het mandje geen sprake meer, dus we lopen het kleine stukje door naar de fietsverhuur, waarbij ik steeds met een hand het mandje vast moet houden. De mevrouw van de fietsverhuur is absoluut niet onder de indruk van ons verhaal. Ze lacht wat en haalt haar schouders op als we uitleggen wat er gebeurd is. Ach ja, zulke dingen gebeuren nu eenmaal. Ze komt niet op het idee om zich te verontschuldigen voor de kwaliteit van de spullen of iets van dien aard. Waarschijnlijk vindt ze het al zonde genoeg dat de fiets gerepareerd moet worden. We vermoeden eerlijk gezegd dat de bouten er gewoon weer ingeduwd worden en er volgende keer weer opnieuw uitvallen.