[23-11-2015]

De Wat Phu tempel, die sinds 2001 op de werelderfgoedlijst staat en de grootste archeologische site van Laos is, ligt op de berg die vroeger Lingaparvati en nu Phu Kao heet. De berg werd als heilig beschouwd vanwege de linga-vormige uitstulping op de top. De linga – een soort fallussymbool – is het belangrijkste symbool van Shiva en de berg werd daarom gezien als het huis van Shiva. Al in de vijfde eeuw was er op de plaats van de huidige Wat Phu tempel een tempel, maar de restanten die er nu zijn stammen uit de 11e – 13e eeuw toen het gebied deel uitmaakte van het Khmerrijk. Omdat tijdens het Khmerrijk het geloof van Hindoeïsme overging naar Boeddhisme, zijn net als bij de andere Khmertempels, beide invloeden goed terug te vinden.

[23-11-2015]

Net als Preah Vihear is het complex in de lengterichting gebouwd. Je begint beneden met twee restanten van paleizen – de naam paleis is misleidend, want niemand weet wat precies de functie van de gebouwen was – en loopt dan via een serie steile trappen naar het heiligdom helemaal bovenaan de klif.

[23-11-2015]

Op een deel van het traject zijn de stenen als een soort schubben over elkaar gelegd. Die stellen zo de heilige slang, bewaker van de oceaan, voor.

[23-11-2015]

In het heiligdom is een nog in gebruik zijnde Boeddha tempel.

[23-11-2015]

Achter het heiligdom zie je hoe het water uit de berg in een goot druppelt en via een kanaal in een yoni stroomt. De yoni ziet eruit als een vierkanten bak met een randje met op één plaats een tuitje en symboliseert het vrouwelijk geslachtsorgaan. Het water van de berg is heilig water en als je je daarmee wast of ervan drinkt werkt dat heilzaam en voel je je sterk en gezond. Wij hebben het heilige water niet uitgeprobeerd. Steenhouwers zijn hier ook flink bezig geweest en in de grote stenen zien we de driekoppige olifant (Ganesha), een slang en de krokodil uitgehouwen.

[23-11-2015]

Foto: frangipani in Wat Phu.

De site is veel georganiseerder dan de sites in Cambodja. Er zijn duidelijke folders in verschillende talen, er is een restaurant, keurige toiletten en een elektrisch wagentje om je over de lange weg naar het begin van de site te rijden. Ook is er een museum waar veel beelden van de site nu veilig ondergebracht zijn met erg goede informatie in drie talen.