[12-1-2016]

Foto: vanwege onderhoud is de pagode afgedekt met bamboematten.

De Shwemawdaw Pagode in Bago lijkt qua ontwerp een beetje op de Shwedagon pagode in Yangon, alleen is deze pagode hoger en met zijn 114 m zelfs de hoogste van het land.

[12-1-2016]

Bij de pagode hebben ze een slimme manier gevonden om donaties binnen te krijgen. Onder een dakje draait achter een traliewerk een grote boot rond. Aan de grote boot in het centrum zitten als in een draaimolen kleine bootjes vast die elk een bordje dragen met iets wat je kan wensen (slagen voor je examen, de loterij winnen, enz.). Als het goede scheepje langskomt, moet je proberen om daar je geld in te gooien. Vallen veel volwassenen al voor de verleiding, alle kinderen slagen erin om hun ouders geld uit de zak te kloppen om in de bootjes te kunnen gooien. Overigens stamt de boot uit de tijd dat Myanmar nog muntgeld had, met briefjes wordt het nog lastiger om de bootjes te bereiken.
Maar ze hebben nog een kermisattractie. Een serie achter elkaar liggende ronddraaiende staven met een spiraalvorm, suggereren een kolkende zee of rivier. Tussen de golven door komen de bedelnappen zoals de monniken die gebruiken, om beurten naar boven om daarna weer weg te zakken. Ook hier is het leuk geld werpen. Om het geheel nog wat gezelliger te maken, steken ook draakjes af en toe hun hoofd boven de golven uit.

[12-1-2016]

De Shwethalyaung Boeddha is met zijn 55 m lengte niet de langste liggende Boeddha in Myanmar, maar hij is wel oud. Hij is in 994 in opdracht van koning Migadepa gemaakt. Migadepa was van huis uit geen Boeddhist, maar volgens het getekende en geschreven verhaal op de achterkant van Boeddha, een heiden die afgodsbeelden aanbad. Hij stuurde zijn zoon, de prins, naar het bos. De prins ontmoette daar een beeldschoon en verstandig meisje, want het meisje was boeddhist. Het was liefde op het eerste gezicht en de prins nam haar mee naar huis met de belofte dat ze haar eigen geloof mocht houden. Terug bij paps begonnen echter de problemen. De aanstaande prinses wilde niet buigen voor het afgodsbeeld, maar aanbad in haar eigen kamer Boeddha. Ze werd door de paleiswachters in de boeien geslagen en door de koning ter dood veroordeeld. Toen ze afgevoerd werd, prevelde ze wat tegen het afgodsbeeld, waarop de grote edelstenen op het beeld in stukken sprongen en het beeld in scherven viel. De koning werd zo bang toen hij dat zag, dat hij het afgodsbeeld de deur uit deed en een vrome Boeddhist werd en een mooie liggende Boeddha liet ontwerpen.