[22-12-2015]

Het Shwemawdaw klooster stond oorspronkelijk binnen de muren van het fort en maakte onderdeel uit van het koninklijk paleis. Toen koning Mindon in 1857 besloot de hoofdstad van Amarapura naar Mandalay te verplaatsen, liet hij het Shwemawdaw paleis afbreken en binnen het paleiscomplex in Mandalay weer opbouwen, waar het onderdeel vormde van zijn privé vertrekken. Nadat hij in het Shwemawdaw paleis overleden was – hij gebruikte het als slaapkamer – liet zijn zoon, koning Thibaw het paleis afbreken en verplaatste het naar zijn huidige plek, buiten het paleizencomplex en buiten het fort. Hij schonk het gebouw als klooster aan de monniken. Waarom wilde hij het paleis weg hebben? Hij was bang voor de geest van zijn vader die nog in Shwemawdaw zou huizen en daar had hij alle reden toe. Koning Mindon had eerst zijn jongere broer aangewezen als troonopvolger. Toen al zijn broers vermoord waren, moest wel een van zijn zonen hem opvolgen. Nu had koning Mindon keuze genoeg, want hij had 54 officiële vrouwen, een niet nader gespecificeerd aantal bijvrouwen en meer dan 100 zonen. Thibaw trouwde een vrouw die bekend was om haar slechte karakter dat ze van haar moeder en grootmoeder had geërfd. Thibaws schoonmoeder zag graag haar dochter (en schoonzoon) op de troon en liet het gros van de zonen van Mindon vermoorden, zodat Thibaw in aanmerking kwam voor de troon. Dat ze na al die moorden bij Thibaw thuis dus een beetje bang waren voor Mindons geest valt te begrijpen.

Het paleis/klooster is geheel van teakhout gemaakt en was van buiten geheel bedekt met goudverf, waarvan je nu nog hier en daar kleine stukjes op de buitenkant terug ziet. Het klooster is beroemd om het fraaie houtsnijwerk aan de buitenkant die veel verhalen over Boeddha uitbeelden. Het lijkt erop dat Boeddha na de schoonmoeder van Thibaw, nog steeds wat tegen vrouwen heeft. Zelfs als we voor het houten klooster schoenen en sokken uitgedaan hebben (dat moet hier vrijwel altijd), wil Boeddha geen vrouwen op zijn platform hebben.