[5-1-2016]

In Kalaw, dat op 1300 m hoogte ligt, maken we met Tuntun een wandeltocht. De omgeving is hier prachtig. Het is een erg groen en mooi berglandschap waarin de bewoners veel verschillende gewassen verbouwen, zoals kool, verschillende soorten bonen, een soort witte koolzaad, knoflook, chilipeper en courgette. We zien boomgaarden vol sinaasappelbomen en bomen met jackfruit, avocado's en papaya's. Verder zijn er thee- en (weinig) koffieplantages. Op sommige hellingen groeit naaldbos. De wandeling is erg aangenaam, ook omdat het weer op deze hoogte heerlijk is. We beginnen 's morgens met de vestjes aan maar die kunnen al snel uit en pas rond 1 uur wordt het behoorlijk warm, voor de rest is het heerlijk wandelweer.

[5-1-2016]

Foto: de uitzondering, want dit is geen stenen huis.

De dorpjes hier zijn anders dan we tot nu toe gezien hebben. In plaats van de huisjes van bamboe en palmblad, zien we nu huizen van steen met golfplaatdaken. In het eerste dorpje dat we passeren is zelfs sinds een jaar elektriciteit. Volgens Tuntun hebben mensen hier gespaard en komen ze zo aan al die nieuwe dingen. Het lijkt ons dat de mensen die hier uitsluitend leven van wat ze op hun land verbouwen, nauwelijks genoeg kunnen sparen voor een stenen huis met elektriciteit. We vermoeden bemoeienis van de overheid – kopen van stemmen of een ingetrouwd hoog partijlid – of een hulporganisatie – we zien bordjes van een Australische organisatie –, maar Tuntun spreekt dat tegen. Als toevallige passant kom je niet overal achter.

[5-1-2016]

Hier in de bergen wonen veel etnische bevolkingsgroepen en na twee uur wandelen stoppen we in een dorpje waar voornamelijk de Palaung wonen. De meeste oudere vrouwen gaan hier nog traditioneel gekleed met een blauw-rode longhi en een kort fluwelen jasje met kleurig versierde randen. We pauzeren even bij een alleraardigste mevrouw die laat zien hoe de ingewikkelde hoofddoek om het hoofd gebonden moet worden. We krijgen thee en sinaasappels aangeboden. Ze heeft ook zelf geweven spullen te koop en laat zien hoe ze zelf weeft. Ze vertelt dat ze vijf kinderen heeft en acht kleinkinderen. Als ze hoort dat wij geen kinderen hebben, gebaart ze dat ik wel een paar kleinkinderen van haar mag hebben. Lief bedoeld, maar ik denk dat we andere souvenirs kiezen.

[5-1-2016]

Na de pauze gaan we weer verder over het goede pad met mooie uitzichten. Overal hangen de bomen vol sinaasappelen en er wordt volop geoogst. Langs de weg ligt een zeil boordevol sinaasappels die door een groep mensen, op grootte gesorteerd, in houten kisten worden gedaan. Als de kist vol is, timmert een jongen er een deksel op. De sorteerders krijgen nieuwe voorraad aangeleverd door vrouwen die met manden vol sinaasappels uit de boomgaard komen. Als we na een praatje – met en via Tuntun – weer verder willen lopen, krijgen we elk een half sinaasappeltje in de hand gedrukt. Mensen zijn zo vriendelijk hier.