[7-1-2016]

We bezoeken Sagar en Indein, beide plekken bereik je pas na een flinke tijd varen, waarbij je het grote meer verlaat en via riviertjes verder vaart. Zo'n boottocht is echt genieten; er is onderweg zoveel te zien. Op het meer zien we de huizen die voornamelijk van hout en bamboe zijn op hoge palen boven het water uitsteken. Overal zijn vissers in hun kleine bootjes aan het werk en er varen boten langs die allerhande waren vervoeren. Bij de huisjes hangen strengen geverfde zijde of katoen te drogen, vrouwen doen de was en net gemaakt rijstpapier hangt op grote platen te drogen. Ben je eenmaal van het meer af, zie je aan beide kanten de akkertjes waar mensen druk aan het werk zijn. Op het veld staan de lege ossenkarren; terwijl de uitgespannen waterbuffels wat lopen te grazen. Wordt het warm, dan zoeken de waterbuffels het koelere water op. Hier en daar worden de akkers afgewisseld met bamboebos en aan weerszijden van de rivier zien we de bergen.

[7-1-2016]

In Sagar bezoeken we de 108 verzonken stupa's, ruïnes van stupa's uit de 16e en de 17e eeuw die verzonken heten, omdat ze een deel van het jaar in het water staan. Nu in de droge tijd is dat niet het geval. Tot ons genoegen hoeven we hier de schoenen niet uit en als we het met Tuntun daarover hebben, vertelt hij dat een soort tempelraad de regels bepaalt. De reden dat bij sommige tempels vrouwen niet te dicht bij Boeddha mogen komen, hebben we goed geraden. We hadden al eerder het verhaal gehoord van de vrouw die Boeddha ervan beschuldigde haar zwanger gemaakt te hebben, maar als Tuntun het verhaal vertelt, wordt het nog spannender. Tuntun is een meesterverteller. Hij laat pauze vallen, maakt dramatische handgebaren en gaat af en toe over op fluistertoon. Soms zegt hij opeens middenin het verhaal 'Oké' om te controleren of we het wel begrepen hebben. De kern van het verhaal over de vrouw die Boeddha valselijk beschuldigde van zondige dingen is hetzelfde, de details zijn anders. Het kussen dat ze onder haar kleren verborg is veranderd in een stapel hout die ze met een touwtje vastbond. De nat (geest) die uit de hemel Boeddha te hulp snelt, is geen rat, maar een muis die de touwen kapot knaagt. Op dat moment is Boeddha net een grote groep volgelingen aan het onderwijzen, dus als de muis de touwtjes kapot heeft gebeten, valt de stapel hout kletterend op de grond en is de vrouw ten overstaan van het omvangrijke Boeddhagevolg voor aap gezet. Volgens Tuntun verbieden tempelraden om die reden nog steeds vrouwen van het platform.

[7-1-2016]

Sagar is nog maar sinds kort door toeristen te bezoeken. Tot 2003 was het een no-go area. De Pa-O minderheid die hier woont, lag overhoop met de regering en pottenkijkers werden niet geduld. In plaats van met een vriendelijke groet, werd je met een geweer opgewacht. Daarnaast was er ook strijd tussen de Shan bevolking – een grote minderheidsgroep in de Shan staat – en de veel kleinere Pa-o bevolkingsgroep. In 2003 zijn de conflicten met getekende overeenkomsten beslecht en nu kan je het dorp bezoeken zonder dat je ook maar iets van strijd of vijandigheid bespeurt.

[7-1-2016]

De tocht naar Indein is net zo mooi als die naar Sagar en ook in Indein bezoeken we een pagode ruïne complex. Dit complex staat op een heuvel die werkelijk bezaaid is met grotere en kleinere stupa's in verschillende stijlen. In veel stupa's staan Boeddha's zonder hoofd. Diep in de stupa zitten vaak schatten verborgen en in het verleden zijn er veel schatgravers langs geweest op zoek naar de schatten in Boeddha's binnenste. Helemaal bovenaan de heuvel staat de Shwe Indein pagode en van daaraf loopt een lange trap weer naar beneden. Mocht je vergeten zijn souvenirs te kopen, kan je hier je hart ophalen.