[26-2-1997]

De grens Zaïre - Zambia verloopt zonder noemens­waardige incidenten, behalve dan dat wij, samen met een aantal anderen voor het eerst getild worden met het wisselen van geld. Toch hebben we nog nooit zo'n echte grens overschreden. Niet alleen is de taal anders en rijdt het verkeer links, er is meer. Er staan weer strepen op de weg en er zijn verkeers- en reclameborden. Er rijdt weer echt verkeer inclusief soms redelijk nieuwe en redelijk dure personenauto's. Er zijn weer dingen te koop. Opvallend vaak zien we pakken melk te koop. Later blijkt de verpakking ons te misleiden: het zijn pakken uitermate smerig bier.

De balken die we in Kameroen gekocht hadden voor slechte wegen en bruggen in Zaïre zijn de afgelopen dagen tot brandhout verwerkt.

[26-2-1997]

Foto: activiteit in de grensstreek: stenenfabricage?

De eerste overnachting is weer wildkamperen, we staan zo ongeveer langs de snelweg. Een vrachtwagenchauffeur wil weten waarvoor die bollen (onze tenten) die in het gras staan, zijn. X legt uit dat we daarin slapen. De man reageert daar niet echt op, maar dat het hem niets lijkt, blijkt als hij iemand anders van de groep spreekt. Wijzend op de tenten zegt hij tegen Y: 'do you suffer too?' (lijdt u ook zo?).

[27-2-1997, Kapiri Mposhi]

We zien onderweg af en toe traditionele huisjes, maar vaak ook betonnen laagbouw. Het lijkt soms wel op een stadje op het Amerikaanse platteland.
Bij een ochtendstop in Kapiri Mposhi wisselen we cheques in een Amerikaans aandoende supermarkt, een grote ruimte met verschillende afdelinkjes: stoffen, landbouwmachines, levensmiddelen, etc.

[27-2-1997, Lusaka]

In Lusaka hebben we het idee dat we een andere wereld zijn binnengestapt. Het is een grote, drukke westers aandoende stad, maar wel met een typisch Afrikaanse markt met veel mensen en druk verkeer.

[27-2-1997, Lusaka]

Er zijn weer drukke banken, een supermarkt met een enorm assortiment en Tonti's restaurant, dat als twee druppels water op McDonald's lijkt, compleet met hamburgers, chickenstukjes, patat en milkshakes en natuurlijk wegwerpverpakkingen. Ik moet bekennen dat we er nog gegeten hebben ook, en niet bij deze vriendelijke worstenverkoper.

[28-2-1997, Lusaka]

Verder smullen we in de wildlife-shop. Ze verkopen echt mooie gidsen en hebben heel fraaie platenboeken. Eindelijk zien we de felbegeerde vogelgids en ook een heel leuke plantengids. Het is duidelijk: vanuit Zaïre zijn we in één keer het veel meer gecultiveerde en op het westen gerichte Oost-Afrika ingestapt.

[1-2-1997, Lusaka]

We zijn geen bezienswaardigheid meer, we zijn nu gewoon toeristen. Tot nu toe hebben we Afrika ondergaan en alle indrukken van mensen en omgeving over ons heen laten komen, vanaf nu wordt het meer een reis langs bezienswaardig­heden met natuurparken, mooie landschappen enz.

We blijven naar onze zin te lang in Lusaka met als argument dat we ruim in onze tijd zitten. We hebben de afgelopen tijd ook al een onbedoeld lang oponthoud in Lubumbashi gehad en straks moeten we weer beknibbelen op bezienswaardigheden.

In Lusaka merken we wel dat we hier als blanken zeker niet worden voorgetrokken. Onze camping staat een flink stuk buiten de stad en de minibusjes naar de stad zijn behoorlijk vol. Als er nog plek is, worden lokale mensen wel toegelaten en worden wij genegeerd.

[2-2-1997, Lusaka]

Iemand heeft bij de Nederlandse ambassade gevraagd om wat Nederlandse kranten. Dat heeft een paar oude NRC's, Volkskranten en Vrij Nederlands opgeleverd. Zelfs de exemplaren uit augustus 1995 worden door iedereen met grote interesse gelezen.

Op de camping lijkt ook deze rups (Bunaea alcinoe, uit de familie van de nachtpauwogen) in de krant geïnteresseerd.

[3-3-1997, Lusaka]

Na de lange verblijven in Lubumbashi en Lusaka gaan we vandaag weer echt op pad om dingen te bekijken. We rijden via Lusaka (foto) eerst weer terug naar Kapiri Mposhi en gaan vanaf daar naar het noordoosten. Vandaag komen we ongeveer tot Mkushi.

[3-3-1997]

Het landschap wordt vanaf Kapiri iets heuvelachtiger. Door de bomen heen kun je nog net zien dat ze op gestapelde rotsblokjes staan.

Het is nu duidelijk koeler en het is ook regenachtig. De zeilen aan de zijkant van de truck moeten naar beneden blijven en dat maakt, samen met het geschud van de truck op de wegen vol potholes, de sfeer in de truck vrij slaperig.