[17-3-1997]

Foto: rotspartij onderweg naar Musoma.

Vanuit Serengeti komen we weer in de bewoonde wereld: dorpjes, veel akkertjes en enorme sisalplanten. Sisalplanten zien eruit als enorm grote bloeiende agaven. Het heeft een tijd geduurd voordat we wisten dat het sisal was.

We rijden naar Musoma aan het Victoria-meer. De route er naar toe is heel mooi: heuvelachtig, dorpjes, grote cactussen en dichter bij het meer heel grote geïsoleerde rotsformaties, die als enorme steenbulten in het landschap uitsteken.

[17-3-1997, Musoma]

Het meer ziet er prachtig uit, het hotel dat we gepland hadden iets minder, omdat dat gerenoveerd wordt. Het hotel er tegenover ziet er erg goed uit, maar aangezien de kamer $75 per nacht kost, slaan we dat maar over.
Na even rondkijken belanden we bij een ander hotel, ook aan het meer, waar we voor $2 p.p. in de tent op het strand mogen slapen, kamers kosten hier $10.
Aangezien we truckwacht hebben kunnen we niet samen in het restaurant eten. De ober komt ons driegangenmenu bij de truck serveren, compleet met linnen servetten! In Afrika gaat veel anders dan je verwacht, maar vrijwel alles is mogelijk.

[18-3-1997, Musoma]

Het meer is aan het groepje te zien hier niet erg diep. Komen ze uit de boot gelopen of zijn ze het hele meer overgestoken?

[18-3-1997, Musoma]

Vrouwen die vis schoonmaken aan het Victoria-meer.

We willen hier een rondzendbrief posten, en tegelijk even rondkijken in het stadje. De brief moet voor verzending eerst gekopieerd worden, ik wil niet graag dat de rondzendbrief zoek raakt.
Bij aankomst heeft Rik ergens gezien dat je fotokopieën kan maken, maar hij weet niet meer waar. Als we het hele stadje zo’n beetje doorkruist hebben, gaan we aan iemand de weg vragen. Ik begin beleefd met 'Excuse me', maar kom niet verder omdat de man meteen begint te vragen waarom ik mijn excuses aanbied. Na dit misverstand wijst hij ons met een tekening in het zand op de grond perfect de weg.

De fotokopieerservice is onderdeel van één of andere christelijke instelling, de muren staan bol van de stichtelijke kreten.
Het postkantoor lijkt op een Nederlands dorpskantoor van zo’n twintig jaar geleden. Bij het loket verkopen ze ook enveloppen, pennen, Prittstiften en paaskaarten.

Militair

Op de terugweg van het meer zien we -alhoewel we ondertussen heel wat militairen gewend zijn- eentje die zeer merkwaardig bewapend is: hij heeft geen geweer of wapenstok, maar een elektrisch strijkijzer, waarschijnlijk gewoon gerepareerd in de tijd van de baas.
Sinds we in de Engelstalige landen zijn, zien we nog steeds vaak militairen, maar we merken weinig van ze.

[18-3-1997, Musoma]

Terug bij het meer lopen we nog naar de punt van het schiereiland waar we heel veel vogels zien. De laatste dagen loop ik voortdurend met vogelgids en kijker rond, er zitten steeds zoveel vogels, je blijft kijken.