[16-12-1996]

Foto: zandweg in de grensstreek.

Vanuit Yankari-park zijn we naar de grens met Kameroen gereden. In Nigeria hebben we alle controleposten (gezondheidsdienst, immigratie, douane, politie etc) weer een keer gehad. Al met al komen we zonder al te veel oponthoud in drieënhalf uur Kameroen binnen. Het kost ons de nodige moeite om de laatste naira's op te krijgen, zodat we met een blikje ovomaltine, toffees, biscuitjes, sinaasappels en een klein flesje whisky terugkomen van het boodschappen doen.

[16-12-1996]

In Kameroen moeten we weer betalen met CFA's, maar nu niet met de West-Afrikaanse maar met de Centraal-Afrikaanse CFA's. Bij de grens wordt de groep overspoeld door zwartwis­selaars die dat willen wisselen. Aangezien de koers één op één is snappen we absoluut niet waarom ze willen wisselen. Ook al tellen we ons wisselgeld twee keer na, we zijn niet beduveld, we hebben exact gekregen wat we hoorden te krijgen. Als bij de eerste stop in Kameroen ze zonder protest ons geld als betaalmiddel accepteren, zijn we pas echt gerust dat we niet genept zijn.

[16-12-1996]

Foto: hutje onderweg naar Waza.

Bij het wisselen aan de grens bleken sommige mensen hun geld nog in het kluisje te hebben liggen. Gevolg: onder het oog van alle wisselaars en andere belangstellenden moet het goed zichtbare kluisje open.
De gave van vooruit denken wordt wellicht wat belemmerd door de goedkope drank uit Nigeria. Ging het plastic tankje met pastis-water-mix gisteren pas na de middag rond, vandaag werd er al om kwart over tien gestart.

[16-12-1996]

Foto: een asfaltweg door het droge landschap.

Overal vragen kinderen je om geld, pennen, snoep, etc. Ook officials wachten niet af of ze wellicht iets krijgen, maar geven zelf een voorzet.
Vanavond deelt de bewaker op de camping mee dat hij een 'petit cadeau' op prijs stelt en in Nigeria werd bijvoorbeeld de vraag gesteld 'And what did you bring from Holland for the officer?'.