[24-5-1997]

Als we zaterdagmiddag in Swakopmund aan komen is het slecht weer. Het is koud, het regent en er staat een koude harde wind. De wind (Swakopmund ligt aan zee) hoort wel, maar de regen is uitermate bijzonder. Het regent hier nooit, zelfs tijdens de laatste regentijd is er geen drup gevallen en nu is het absoluut geen regentijd. Gelukkig logeren we toevallig in zes-persoons-bungalows in plaats van in de tent. Met dit weer wel zo aangenaam.

[24-25-26 mei 1997]

Swakopmund is een niet-Afrikaans aandoende plaats. We zijn er zaterdagmiddag, zondag en maandagmorgen. Zondag en maandag zijn toevallig feestdagen, zodat tijdens ons verblijf alle banken, het postkantoor en (bijna) alle winkels dicht zijn.
Swakopmund doet aan alles denken, behalve aan Afrika: de souvenirwinkels doen denken aan Scheveningen, de gebouwen en de architectuur doen denken aan een mooi oud Duits stadje, de stad heeft de sfeer van een trieste, verlopen badplaats aan de Engelse kust en het weer (luchttemperatuur veertien graden, water dertien graden) lijkt op dat van een waddeneiland in oktober/november.
Het museum van Swakopmund lijkt erg klein, maar bij nadere beschouwing blijkt er erg veel te zien. Er is onder andere een compleet ingerichte apotheek. Het leuke is dat dat echt de oude apotheek van Swakopmund is, waar een en dezelfde apotheker 49 jaar de zaak gerund heeft. Toen hij op 78 jarige leeftijd stopte is de apotheek gemoderniseerd en de hele oude inventaris over gegaan naar het museum. Het enige wat ontbreekt is de apotheker zelf.