[30-11-1996, richting Kakum NP]

Vandaag zijn we van Busua via Kakum National Park naar Elmina gereden. Vlak voor Kakum National Park is een boom op de weg gekomen. Een groot deel ervan werd redelijk snel verwijderd, zodat het oponthoud meeviel.

Kakum NP is een stukje tropisch regenwoud (360 km²) waar ze op een klein stukje hangbruggen tussen de toppen van de bomen hebben gemaakt, zodat je het regenwoud van bovenaf kan bekijken. Op zich is het wel aardig , maar het geheel doet erg gekunsteld aan en er zijn veel toeristen die net als de Ghaneze gidsen zeer luidruchtig zijn. De kans om iets te zien (vogels, apen, o.i.d.) is daarmee verkeken.

Wel aardig is het bord in het registratiecentrum, waarop staat dat ze je opbouwende kritiek graag in de suggestiebox ontvangen, maar dat als je negatief bent ze niet op je commentaar zitten te wachten. In het verleden hebben ze ook boze brieven gehad, en die hoeven ze niet. Ook is er een gastenboek waar je vooraf je naam en in principe achteraf je commentaar/oordeel geeft. Zodra de excursie vertrekt schrijft echter de baliemedewerker overal ‘excellent’ of ‘excellent, we saw some monkeys’ achter. Hiermee wordt zeker een goed klanttevredenheidsonderzoek bereikt.

[1-12-1996, Elmina]

Vanwege truckwacht weinig tijd om door Elmina te lopen. Elmina is in vergelijking met andere Ghanese steden behoorlijk smerig: vuil midden op straat, drab in de rioolgaten, etc.

[1-12-1996, Elmina]

Levendige haven, maar volgens een oudere man is het vandaag een matige vangst (zondag?)

[1-12-1996, Elmina]

De matige visvangst vandaag kan ook wel met de pittige golven te maken hebben.

[1-12-1996, Elmina]

Omdat we truckwacht zijn, bezoeken we het kasteel niet van binnen, wel bekijken we het plaatsje en het kerkhof waar ook Nederlanders begraven liggen. Het fort is een tijd van Nederland geweest, vandaar.

[1-12-1996, Elmina]

Het graf van Carel Hendrik Bartels, Lid van den Kolonialen Raad.

[1-12-1996, richting Accra]

Ergens onderweg.

[2-12-1996, Accra]

Van de ambassade van Togo (regelen visum) zijn we doorgegaan naar de universiteit. De universiteit is duidelijk opgezet volgens Engels model, een campus met veel verschillende gebouwen, veel groen en ruimte en mooie tuinen met waterpartijen. De boekwinkel heeft niet de vogelgids die we zoeken, maar wel veel leuke andere dingen (veel Engelse boeken die daar gedumpt zijn) zodat we toch met zes boeken buiten staan.
De bibliotheek is een juweel. Wetenschappelijk zal hij niet heel denderend zijn, maar er staan schitterende historische werken. Over de forten en kastelen (allemaal langs de kust door de slavenhandel) zijn boeken met bouwtekeningen per fort.
Vreemd genoeg kun je alle oude boeken gewoon inkijken, maar staan de nieuwe boeken achter glazen deuren.

Er is een boek van een missionaris uit 1873 over Livingstone en hoe Stanley hem vond. In een Nederlands boek vinden we een verhandeling over hoe het komt dat negers zwart zijn. Het boek heet 'Schatten van Afrika's westkust' en is van 1861. Hier komt een citaat (over de zwarte kleur):

"Bij de galafscheiding van den neger vergezelt de galkleurstof de uitscheidingsprodukten niet of slechts voor een klein gedeelte, het geen bij het kaukakisch ras niet plaatsheeft, waardoor de sedes (=poep) van den eersten licht, van de anderen donker gekleurd is. De galkleurstof in het bloed des negers wordt naar de huid gevoerd en daar als pigment afgezet. [...] Voor het aandeel der gal in het kleuren der negerhuid pleit ook nog de ondragelijke riekende huiduitwaseming."

De verhandeling gaat verder over de dikke schedel die negers hebben, waardoor een klap die voor een blanke dodelijk zou zijn, hen volstrekt niet deert. Vervolgens wordt aan de hand van de vorm van de schedel toegelicht dat negers minder plaats hebben voor hun grote hersenen en dus minder hersens hebben. Voor die tijd een serieus wetenschappelijk werk.
In zo'n bibliotheek kan je dagen zoet brengen!

[3-12-1996, Accra]

Bij deze marktkraam worden medicijnen tegen alle mogelijke kwalen verkocht. Het geheel wordt aanschouwelijk gemaakt met grote afbeeldingen.

In de stadsbus naar het postkantoor staat iemand danig te oreren tegen een aanvankelijk vrij ongeïnteresseerd publiek. Het blijkt een soort standwerker te zijn die de mensen toch bij de les krijgt en nogal wat lachers maakt.
Hij verkoopt Adom Blood Tonic (tegen een veelheid aan kwalen). De conducteur blijkt zijn handlanger en beheert een plastic boodschappentas met de voorraad, aldus zijn hoofdbaan van conducteur aanvullend met het vrije ondernemerschap.
Ongeveer een derde deel van de passagiers koopt een fles. Voorzover we het begrijpen (het gaat allemaal in een lokale taal), is de voorraad beperkt zodat je maximaal twee flessen per persoon mag kopen.

Eén van de passagiers schuift tijdens de rit door het langzame verkeer de conducteur wat geld toe, waarna deze bij een venter voor de passagier een ijsje koopt.

Het wemelt in Ghana van de opschriften: op winkels, gebouwen, auto's, taxi's, vrachtwagens, etc. Eigenlijk op alles wat een tekst kan bevatten. Vaak hebben die opschriften ook een religieus karakter.
Hier een kleine selectie: