[24-9-1997]

Foto: straatje in Karimabad.

In Karimabad zijn de mensen uitermate aardig en vriendelijk, en zelfs bij de souvenirstalletjes zijn de verkopers niet opdringerig. Het is ook een verademing dat je hier weer (Engels) kunt praten met de mensen. Vaak krijgen we dan ook nog iets in ons hand geduwd: een appel, een handje abrikozen, walnoten. We zijn hier gasten en gasten krijgen hier kennelijk een ‘gift’. Heel leuk.

Het stadje is echt tegen de berg opgebouwd, dus veel klimmen en dalen. De daken van de huisjes worden ook gebruikt om bijvoorbeeld abrikozen te drogen en klusjes te doen.

[24-9-1997]

In het onlangs gerestaureerde Baltit fort woonde tot 1945 de Mir, zeg maar koning, van Hunza. De gids spreekt over de Mir alsof het nog steeds de belangrijkste persoon ter plekke is. Als we opmerken dat Pakistan toch een republiek is, wordt dat beaamd, maar dat wilde niet zeggen dat de Mir zonder invloed is.

Uitgebreide informatie op de Engelse Wikipedia.

[24-9-1997]

's Middags gaan we met een jeep naar het Altit Fort. Vanaf het fort heb je een mooi uitzicht over de oude stad, met ook weer veel activiteit op de daken.

De daarop volgende rit naar Duyker Point over steile smalle paadjes, met flink gehobbel, is spectaculair. Een mooi uitzicht over de bergen vanaf Duyker Point, maar de zonsondergangskleuren -het doel van de klim- werken niet extra mee.