[30-9-1997]

Vanuit Peshawar maken we een uitstapje naar de Khyberpas. De Khyberpas vormt de grens tussen Pakistan en Afghanistan. Het is een bergachtig gebied, en altijd een vrijgevochten gebied geweest waar heel vaak iets om te doen is geweest en waar politie en militairen altijd weinig controle over hebben gehad. Uit veiligheidsoverwegingen krijgen we ook militairen mee.
We zien onderweg openlijk smokkelwaar. Fietsen die van China naar Pakistan worden gesmokkeld. Eén man zit op een (geheel nieuwe) fiets waaraan twee al even spiksplinternieuwe fietsen vastgebonden zijn. Zo zien we veel fietsen per drie gesmokkeld worden. De controleposten onderweg worden betaald en zien dan geen fietsen passeren. Zo gemakkelijk kan smokkelen zijn!

Ook anderen dan militairen dragen in dit soort niemandsland volop wapens, zelfs naar school worden wapens meegenomen. De huizen zijn hier vaak gegroepeerd tot een soort lemen forten.
Tussen Peshawar en de Khyber pas ligt de zogenaamde Smugglers Bazaar. Volgens de Lonely Planet is het daar overdag veilig, maar wil 's avonds zelfs de politie je daar niet helpen. Tijdens onze tocht van Nepal naar Europa bezoeken de Khyber pas en de Smugglers Bazaar opnieuw op 25 maart 1998.

Meer informatie over de Khyber pas op Wikipedia.

[30-9-1997]

Foto: Shah Faisal moskee in de schemering.

Vanaf Peshawar rijden we naar de tweelingsteden Rawalpindi en Islamabad. Islamabad is de nieuw gebouwde hoofdstad van Pakistan, ons hotel is in Rawalpindi.
Het hotel bestaat uit een soort sjieke bungalowachtige kamers met een zitkamer, een slaapkamer en een badkamer. We hebben zelfs TV en een koelkast op de kamer. ’s Avonds (half 11) willen we eigenlijk nog wel wat drinken, en Rik gaat op pad voor bier of alcoholvrij bier (alcohol is verboden in het islamitische Pakistan). Na een tijdje komt hij met lege handen terug, maar er is nog hoop: de manager gaat iets regelen. Na zeker een half uur wordt er aangebeld: de manager. De ober is bier halen en of hij zolang maar even binnen mag komen. Ik heb net gedoucht en mijn decente Pakistan-kleding net verruild voor een t-shirt-achtig nachthemd dat betere tijden gekend heeft. Rik legt de manager uit dat ik niet “properly dressed” ben. Dat maakt niet uit, we kunnen doen of we thuis zijn wat hem betreft (dat doet hij ook). Na een tijdje is er nog steeds geen ober met bier. Manager zegt ons niet verder te willen storen en buiten de ober op te wachten. Er gebeurt een tijd niets en dan gaat opeens de telefoon. Alweer de manager: het bier is “not available”. Geen bier dus, hoefde gezien de tijd (inmiddels half 12) ook niet meer. Wel erg veel plezier om gehad, en mineraalwater is ook lekker.