[23-4-1998]

Na de overnachting in het amfitheater in Bosra in Syrië, gaan we richting grens Jordanië. De grens gaat heel snel en soepel en de Jordaniërs zijn reuze vriendelijk.
Dezelfde dag gaan we naar Jerash. In Jerash zijn de resten te zien van een Romeinse stad, en de meeste bezienswaardigheden stammen uit de 1e – 3e eeuw van onze jaartelling. De stad is opmerkelijk goed bewaard gebleven, omdat het oude Jerash eeuwen lang begraven is geweest onder het zand. Pas in 1806 is de stad herontdekt, en nog veel later toen Jordanië onder Brits mandaat viel, is met de restauratie begonnen. Eén van de mooiste dingen is de tempel van Artemis. Via lange trappen kom je bij de tempel die vroeger omgeven was door enorme zuilen, waarvan er nu nog een aantal staan. De zuilen bestaan uit los op elkaar gestapelde stukken zonder cement (soms wel met een soort pen-gat verbinding) en hebben een prachtige Corinthische bovenkant. Vooral tegen de blauwe lucht met de zon erop een prachtig gezicht.
Onze gids laat zien dat één van de pilaren beweegt. Hij stopt een muntje in een spleet onderin de pilaar, en je ziet het bewegen. Als je je hand in de spleet steekt, kan je de beweging ook voelen.

Meer informatie op de Engelse Wikipedia.

[23-4-1998]

Na Jerash rijden we verder richting zuiden. Het landschap is heel anders dan we verwacht hadden. Heel groen, bergachtig en met prachtige uitzichten.
We rijden via Amman (niet gestopt). Onderweg verandert het landschap in woestijn met grillige zandsteenformaties en we kamperen in de grijze woestenij. Koude wind, troosteloos.