[12-4-1998]

Foto: inkoopstop in Horasan.

Het grootste deel van de dag rijden we over een hoogvlakte (ca. 2000 meter), afgewisseld met passen waar nog veel sneeuw ligt. Grijs weer met af en toe een waterig zonnetje.
We doen inkopen in Horasan, een troosteloze plaats. Alles in deze streek is grauw, gebouwen zijn fantasieloos. Veel kazernes en veel politiechecks met paspoortcontrole. We kamperen wild op een zeer glooiend en oneffen terrein, zo'n 30 km vóór Erzincan.

[13-4-1998]

Foto: het fraaie uitzicht bij onze wildkampeerplek bij Erzincan.

Vandaag rijden we via Sivas, Kayseri, Ürgüp en Alaksur naar Goreme. Tot Sivas is het landschap vergelijkbaar met dat van gistermiddag, dus veel besneeuwde passen tussen hoogvlaktes. Er zijn minder politiecontroles. Na Sivas zitten we wat lager en wordt het groener. Ook de steden zijn wat minder grauw.

[14-4-1998]

Met onze aankomst in Goreme (in Cappadocië) zijn we opeens weer terug in Europa. We staan voor het eerst op een echte camping, met wel vier douches en wc’s, en aparte douchehokken voor mannen en vrouwen. Alles is ook schoon, er is zeep, toiletpapier, licht en heet water. Daarnaast staan er gewone toeristen op de camping. Mensen met een caravan, die op vakantie zijn. Op zich is het natuurlijk niet nodig om in een brief naar huis te schrijven dat er kamperende toeristen op een camping staan, maar zo’n ‘normale’ camping hebben we heel lang niet gezien.
Bij de toeristische attracties is het aantal souvenirstalletjes ook hoog. Gids voor Cappadocië in zes talen, poppetjes, namaakrotsjes, sjaaltjes, ansichtkaarten en meer goedbedoelde hopeloze rommel is er te kust en te keur. Het lukt ook niet om een tour te maken zonder dat je in een karpetwinkel wordt gedropt. Er zijn wel mooie dingen, maar erg duur, onmogelijk mee te nemen, en wat doe je er thuis mee. Handig is dat de karpetwinkel een keurig schoon toilet heeft, en bovendien krijgen we appelthee, toch nog een nuttig bezoek.

In de Goreme-vallei waar wij zijn, zijn alleen al 400 kerken. Afgezien van deze dingen is het gebied ook prachtig. Het tufsteen is vrij vruchtbaar, en in gebruik voor de landbouw. Aangezien het net voorjaar is hier, staan de abrikozen- en amandelbomen volop te bloeien. De gesnoeide wijnranken lopen met nieuwe frisgroene takjes uit. Werkelijk heel mooi. Van oudsher hebben mensen hier duiven gehouden. De duivenpoep werd gebruikt als mest voor op het land. In Cappadocië zijn maar liefst 36 ondergrondse steden ontdekt. Die werden niet voor permanente bewoning gebruikt, maar zuiver als vluchtplaats bij vijandige aanvallen. Sommige van de steden waren met ondergrondse tunnels met elkaar verbonden. De steden lopen soms wel door tot een diepte van acht lagen en ong. 70 m. Wij bekijken één ondergrondse stad, nu voorzien van richtingpijlen en elektrisch licht. Vroeger moet je daar hopeloos hebben kunnen verdwalen in alle gangen, kamers en trappetjes.