[22-5-1999]

Van Lima rijden we door de kustwoestijn via het plaatsje Pisco naar het Reserva Nacional de Paracas dat op een schiereiland ligt.
We brengen een kort bezoek aan het Museo de Sitio 'Julio C. Tello'. Daar hebben ze enkele vitrines over de oude culturen op het Paracas schiereiland, met o.a. voorbeelden van schedelvervormingen. Als baby werd de groei van de schedel beïnvloed door spalken, touwen, etc. Ook werden vaak gaten in schedels geboord. Liefst 45% van de gevonden schedels blijkt 'geopereerd' te zijn. Waarschijnlijk hadden veel mensen problemen vanwege de misvormde (vaak puntvormige) schedel en dienden de gaten om de kwade geesten uit de schedel te laten ontsnappen.

[22-5-1999]

We wildkamperen vandaag op het Paracas schiereiland. Het is een volkomen kaal landschap en tijdens een wandeling staat er een bulderende wind. Als je naar de wc wilt, is er geen struik of heuveltje te vinden om je achter te verschuilen. Er zit dan niets anders op dan een flink eind weg te lopen.

[23-5-1999]

Vlakbij Paracas liggen de Ballestas eilanden, het belangrijkste natuurreservaat langs de kust van Peru. Je mag de eilanden niet op, maar kan er wel heen met een boot, en dat doen we. Niet alleen in musea hebben ze veel, ook in het reservaat is van alles veel: tienduizenden zeeleeuwen en massa’s, massa’s vogels: Peruviaanse boobies, pelikanen, Inca-sterns en als grote verrassing twee Humboldt pinguïns. Er zitten hier zoveel vogels dat de vogelpoep commercieel verzameld wordt, om als bemesting voor het land te dienen.

[23-5-1999]

Foto: huisje in stony desert.

Na het boottochtje naar de Islas Ballestas stappen we weer in de truck en gaan via Pisco door de kale woestijn naar Ica en vervolgens naar Nazca.

[23-5-1999]

Even buiten Nazca stoppen we nog bij een oud watertoevoersysteem. Er lopen hier onderaardse kanalen en er is een aantal punten waar je via spiraalvormige paden af kunt dalen naar naar een klein stukje open kanaal om daar water te halen.