[30-5-2017]

Foto: straatje in het heuvelachtige Veliko Tarnovo.

We zijn vanuit Veliki Preslav al redelijk vroeg in Veliko Tarnovo waar we drie nachten blijven, omdat in de omgeving veel te zien en te doen is.
Op onze eerste middag in Veliko Tarnovo slenteren we wat door het oude centrum en bekijken het straatje waar ook nu nog ambachtslieden hun producten op traditionele wijze maken. We zien de kopersmid, de pottenbakker, de timmerman, de juwelier en meer. Natuurlijk zijn ze nu meer gericht op toeristen, maar veel van de spullen worden nog werkelijk ambachtelijk gemaakt.

[30-5-2017]

Foto: vrouw maakt een praatje vanachter het smeedwerk in Veliko Tarnovo.

Veliko Tarnovo is opnieuw een stad die rijk aan historie is. Nadat begin 11e eeuw de Byzantijnen de Bulgaarse staat hadden ingelijfd, bleef het land zo’n 170 jaar onder Byzantijns gezag. Doordat de Byzantijnen hoge belastingen oplegden en de Bulgaarse priesters vervingen, ontstond een revolutionaire beweging geleid door Petur en Ivan Asen. Na een korte strijd ontstond in 1185 het Tweede Bulgaarse Rijk en Ivan Asen werd tot tsaar gekroond. Veliko Tarnovo werd de trotse hoofdstad van het nieuwe rijk en zou dat blijven tot de Ottomanen in 1393 langskwamen. De stad is gebouwd op en rondom drie heuvels en geen een straat loopt recht of een beetje schuin, alle straten lopen steil omhoog (of omlaag).

[31-5-2017]

Foto: de kerk op de Tsaravets heuvel.

Op de Tsarevets heuvel is, strategisch op de onbereikbare punt gelegen, een groot fort met alles wat daarbij hoort en daar gaan we de eerste dag op bezoek. Er is relatief veel bewaard gebleven en sommige delen zijn op een goede manier gerestaureerd. Er loopt een enorme muur rondom het fort en nog enkele torens in de muur zijn te bewonderen. Het voormalige koninklijk paleis bestaat nog uit wat stukjes muur.
De kerk is herbouwd en door een moderne geest van binnen beschilderd met wat donkere en macabere portretten. Dat de Asen-tak van aanpakken wist waar het verraders en ander tuig betrof, zien we ook. Vanaf de executieplaats, een hoge, uitstekende rots, werden vermeende schurken vanaf 70 m hoogte de rots afgeduwd de rivier in. Als je over de rand kijkt, lijkt het ons dat een aantal ergens halverwege de helling met wat gebroken botten moeten zijn blijven steken, want loodrecht is de wand niet.

[31-5-2017]

Foto: een straat in Nikopolis met daaronder een systeem voor waterafvoer.

In de buurt van Veliko Tarnovo ligt Nikopolis ad Istrum, een oud-Romeinse en vroeg-Byzantijnse stad, gesticht door keizer Marcus Ulpius Traianus in de 1e eeuw n.C. De stad floreerde in de 2e en 3e eeuw en groeide uit tot een groot centrum. De stad was opgebouwd rond een groot plein in het centrum met loodrecht op elkaar staande straten. De straten waren geplaveid met enorme stenen en daaronder liepen grote rioleringskanalen. Het water werd via drie aquaducten aangevoerd.
De stad werd pas ommuurd, nadat die door vijandige buren was aangevallen. Op het grote plein stond een marmeren beeld van Traianus op zijn paard en diverse beelden van andere keizers en hoogwaardigheidsbekleders. Er waren niet alleen verwarmde baden, maar uit inscripties blijkt dat er ook een soort verwarmd winkelcentrum was, wat we tegenwoordig een shopping mall zouden noemen. In 447 is de stad door de legers van Atilla de Hun verwoest. Begin 6e eeuw is de stad herbouwd als een vroeg-Byzantijns fort dat maar een kwart van de grootte van de oorspronkelijke stad had en eind 6e eeuw weer verwoest werd.

[31-5-2017]

Foto: van de waterleiding is nog redelijk wat intact.

Nikopolis is een prachtige opgraving. Er is maar een klein deel opgegraven en alles ligt er ongeveer zoals het gevonden is, zonder dat er veel ‘hersteld’ of nagebouwd is. De stukken pilaar liggen geordend bij elkaar, maar zijn niet met modern knip- en plakwerk weer tot complete pilaar of gebouw gemaakt. Onder een afdakje zijn de inscripties die onder de beelden stonden te lezen. Meer dan de voetstukken zijn van de beelden niet bewaard gebleven. De beheerder van het complex, zelf archeoloog en duidelijk kenner van de plek, is een praatgrage man die tot drie keer toe het verhaal van Nikopolis vertelt. Naar vragen luistert hij niet zo erg. Als Vladimir een vraag stelt, weet hij al snel weer terug te keren naar zijn eigen verhaal. Het complex is echt indrukwekkend en we begrijpen niet waarom dit complex niet op de UNESCO lijst staat.