[11-9-2016]

Foto: vanuit het park zie je al een vulkaan op Java.

In het West Bali Nationaal Park gaan we de hele dag vogelen. We gaan op stap met Made (zeg Madé) die ons meeneemt naar verschillende plekken in het park waarvan hij weet dat je er bepaalde soorten kan vinden. Het West Bali Nationaal Park of Bali Barat National Park ligt in het noordwesten van Bali en is zo'n 170 km² groot. Het is al in 1941 tot nationaal park uitgeroepen om te voorkomen dat de daar nog levende Balinese tijger zou uitsterven, maar voor de tijger heeft dat niet geholpen. Nu is het doel van het park om het regenwoud en alles wat daarin leeft te beschermen. Het park bestaat uit diverse habitats: regenwouden, droge savanne, bossen, zandstranden en koraalriffen. In het centrum van het park liggen vier grote uitgedoofde vulkanen, waarvan de grootste, Gunung Patas, 1.412 meter hoog is. Om te voorkomen dat menselijke bewoning het park verstoort, hebben ze voor een creatieve oplossing gekozen. Dwars door het park loopt een grote weg waaraan een bijna aaneengesloten rij van dorpen ligt met alle menselijke activiteiten die daarbij horen. Inmiddels maakt de weg en vijf km aan beide zijden van de weg geen onderdeel meer uit van het park en heb je dus eigenlijk twee stukken park – zonder menselijke bewoning – aan weerszijden van de weg over.

Romantisch stranddiner

Met alle volle dagen gaan het dagboekje, de vogellijst en de rondzendbrief natuurlijk flink achter lopen, dus nu eenmaal terug van de vogeldag kunnen we geen tijd verloren laten gaan, en gaan het laptopje en de tablet mee naar het eten, want je weet maar nooit hoe lang je moet wachten. We eten vandaag bij de lodge waar ze een romantisch tafeltje op het strand voor ons in gedachten hebben. We blijken niet in de wieg gelegd voor romantische strandavonden. De stoelen zakken scheef in het zand en je kan nergens je laptoptas en andere spullen kwijt. We voelen ons tussen alle andere gasten die zich uitsluitend bezig houden met nippen aan een glas felgekleurde vloeistof met een schijfje citroen, terwijl ze daarbij voortdurend foto's van zichzelf nemen, wat misplaatst. Tussen alle korte broeken, blote voeten en blote schouders, steken wij met onze lange broeken en sokken toch een beetje af.

[11-9-2016]

Foto: zwartvleugel spreeuwen in een verre boom.

Met Made gaan we eerst op zoek naar de uiterst zeldzame (er schijnen er nog maar 105 te zijn) Bali spreeuw die endemisch voor Bali is (hij komt uitsluitend op Bali voor, nergens anders). De Bali spreeuw vinden we niet, maar opeens horen we een enthousiaste kreet van Made: de zwartvleugel spreeuw die op de vleugels en zijn ogen na helemaal wit is, vliegt over. Hij vliegt nog even heen en weer zodat wij als trage vogelkijkers ook een kans hebben om hem te zien. De zwartvleugel spreeuw is iets minder zeldzaam dan de Bali spreeuw, maar ook erg bijzonder om te zien.

De vogels op Bali zijn uitermate beleefd. Als ik op Serangan eiland een klein vogeltje zoek dat ik in een struik heb zien vliegen en blijf wachten tot hij er weer uitkomt, komt alsof een goochelaar bezig is, in plaats van het kleine vogeltje een prachtige geel met zwarte oriole (soort wielewaal) op dezelfde plek uit de struik. Hij blijft even zitten en pas als ik hem goed heb gezien, vliegt hij weg. Werkten de vogels gisteren al mee, ze moeten haast wel doorgegeven hebben dat er twee knullige vogelaars hierheen komen, want twee zwartvleugel spreeuwen blijven net zolang duidelijk zichtbaar in een boom zitten totdat wij ze na een minuut of tien gevonden hebben. Pas al Rik tevreden is met de foto vliegen ze weg. Dat wij ze niet konden vinden ligt natuurlijk aan ons. Made, Nyoman en Santos (die ook erg goed is in het spotten van vogels) hebben alle drie de spreeuwen gevonden. Wij stonden allebei op basis van de aanwijzingen naar dezelfde verkeerde boom te turen. Vaak is de aanwijzing 'hij zit op een tak op 10 uur'. Kloktijden als aanwijzing waar een vogel zit, zijn zeer gebruikelijk onder vogelaars en werken ook voor ons goed. Maar het is dan wel handig om een referentiepunt te hebben van waaraf je de 10 uur, drie uur of wat dan ook moet zoeken. Als je nog niet weet in welke boom je moet kijken, zijn er ongelofelijk veel takken die ongeveer naar tien uur wijzen. Maar ze blijven de hele dag bewonderenswaardig geduldig aanwijzingen geven en meestal lukt het om de vogels te zien, soms zijn we te laat.

[11-9-2016]

Tot lunchtijd blijven we veel mooie vogels zien. De vrouw van Made heeft ons uitgenodigd om bij hun thuis te komen lunchen. Het blijkt dat er een winkeltje en eetgelegenheid bij hun huis is. Ook de ouders van Made wonen in het huis en de vader van Made komt zich voorstellen. Hij luistert naar de uitermate Indonesische naam Cornelius. Blimbingsari is in tegenstelling tot het grootste deel van Bali een christelijk dorpje, wat ook te zien valt aan het kruis dat er hangt.

[11-9-2016]

In de tuin van Made gaan we op zoek naar uiltjes die daar overdag op een vaste plek in de boom rusten en naar de pitta die altijd laag en meestal op de grond zit. De uiltjes zien we na een kwartier in de verkeerde boom zoeken uiteindelijk via de kijker op statief ook zitten. Als we de goede boom eenmaal hebben, zien we de uiltjes ook zelfstandig. Pitta heeft vandaag minder zin. We zien hem een paar keer in een flits langskomen, maar echt beleefd voorstellen is er niet bij vandaag.

[11-9-2016]

's Middags neemt Made ons nog naar meer plekken mee waar hij ook weer overal vogels uit de bomen tevoorschijn weet te halen, o.a. bij de zoutpannen. Na een dag van meer dan 12 uur vogelen komen we opnieuw in het donker aan bij de lodge.

We hadden tegen Annemiek van All for Nature gezegd dat we graag veel wilden doen en vooral geen rustdagen wilden. Dat hebben ze hier goed in hun oren geknoopt. We beginnen de meeste dagen om zes uur of half zeven en de afgelopen dagen zijn we pas om half elf klaar met de dag. Ook onze hele dag vogelen in het West Bali Nationaal Park, mag met z'n ruim 12 uur gerust een hele dag heten. De laatste dag bij West Bali park mogen we uitslapen en gaat de wekker pas om kwart over zes.