[20-9-2103]

Foto: kerksieraad in de vorm van een bewerkt gouden kruis.

In de stad rijdt David ons naar het museum. Het museum is splinternieuw en ruim en mooi opgezet. Bij alle zalen hangt zowel in het Georgisch als in het Engels een toelichting en ook in de vitrines staan bij alle voorwerpen Engelse toelichtingen. Er is veel in het museum: archeologische vondsten, mooie en beschadigde iconen waarvan er veel uit de 11e of 12e eeuw stammen, giften aan de kerk, waar de prachtigste kunstwerken tussen zitten en voorwerpen die het vakmanschap tonen, zoals pijlen en bogen, slingerwerktuigen, sieraden voor vrouwen en stoere jachtgordels voor mannen en leuke muziekinstrumenten. Het museum is toegerust op de moderne toerist: er is in de hal een grote hoek met zitjes waar je lekker kan 'chillen'.

Recept voor inburgeren

Buiten het museum hebben we een grappige ontmoeting met een man die vraagt waar we vandaan komen. Hij antwoordt ons in het Nederlands. Hij heeft 12 jaar in Nederland gewoond en spreekt goed Nederlands. Hij heeft in de eerste maand gelijk 4000 woorden geleerd. Hij heeft in Amsterdam, Winterswijk en Zwolle gewoond en is nu weer terug en runt hier een hotel.

[20-9-2103]

Vanaf het museum rijden we naar Hatsvali waar een skilift is die je naar de top van de berg kan brengen voor een mooi uitzicht op de omgeving. Waar we al voor vreesden is waar, de skilift is een stoeltjeslift en daar gaat Rik niet in. Maar goed, het is een mooi punt om de late lunch te nuttigen.

De rest van de middag gebruiken we om Mestia te bekijken. Mestia heeft een raar centrum, waar rondom het centrale plein alles nieuw lijkt, maar ook alles leeg staat. Het centrum is op een terrasje na verlaten. Het lijkt dat Mestia op de groei gebouwd is. Kennelijk hebben ze het toerisme (torens, landschap, bergwandelen, wintersport) iets te optimistisch ingeschat.

De rest van de middag gebruiken we om Mestia te bekijken. Mestia heeft een raar centrum, waar rondom het centrale plein alles nieuw lijkt, maar ook alles leeg staat. Het centrum is op een terrasje na verlaten. Het lijkt dat Mestia op de groei gebouwd is. Kennelijk hebben ze het toerisme (torens, landschap, bergwandelen, wintersport) iets te optimistisch ingeschat.

De rest van de middag gebruiken we om Mestia te bekijken. Mestia heeft een raar centrum, waar rondom het centrale plein alles nieuw lijkt, maar ook alles leeg staat. Het centrum is op een terrasje na verlaten. Het lijkt dat Mestia op de groei gebouwd is. Kennelijk hebben ze het toerisme (torens, landschap, bergwandelen, wintersport) iets te optimistisch ingeschat.

[20-9-2013]

Foto: in de St. Nicolaas kerk.

In een kerkje aan de overkant van de rivier is het druk met misdienaars – jongens en volwassen mannen – en paters. Er hangen mooie iconen en een prachtige Maria van mozaïekwerk. De misdienaars zijn druk met kleedjes in de weer, maar er begint niets echt. Als we de kerk weer verlaten, gaat de klok die af en toe geluid werd, in hoog tempo slaan en op het pad komt ons met een rotvaart een auto tegemoet met naast de bestuurder een man met lange baard, overduidelijk een geestelijke die kennelijk laat is. Volgens ons zou hij gezien zijn haast gewoon doorgereden zijn als we niet op tijd opzij hadden kunnen springen.

We lopen het hele dorp rond en vergapen ons aan de kenmerkende stenen torens – er staan er minstens veertig in Mestia – en het prachtige berglandschap vol met bos. Het lijkt wel of met de dag de herfstkleuren mooier worden.

Een eigen taal

David vertelt ons nog dat de Svan hun eigen – gesproken – taal hebben die ook voor Georgiërs onbegrijpelijk is. De Svan spreken dus Georgisch en hun eigen taal.