Faro
Onderweg tussen Sevilla en Faro merkten we eigenlijk geen verandering in landschap op tussen Spanje en Portugal. De hele streek lijkt erg vruchtbaar met olijfboomgaarden, fruitbomen, aardbeien en andere gewassen in een licht glooiend landschap.
De stad Faro daarentegen is echt anders. Het geheel oogt armer en minder onderhouden. Overal zijn de muren met graffiti beklad, pleisterlagen zijn van de huizen afgebladderd, ramen zijn kapot en houtwerk is verrot of niet onderhouden. De straten zijn breder en geregeld opgebroken.
Faro
Na lang zoeken vinden we de lokale VVV en via de stadsplattegrond vinden we de oude stad die wel heel mooi is. De oude stad is omgeven door een stadswal die een prachtige poort bevat met een Moors bakstenen boogdak en een Moorse deurpost. Natuurlijk zijn er ook de nodige kerken, maar daarvan is er geen een open.
Een van de mooiste panden is het Palacio Belmarço. Een historisch gebouw in art-nouveau stijl uit 1912. Het is opgericht door de Portugese ondernemer Manuel de Jesus Belmarço die zelf ook is opgegroeid in Faro. Ook van binnen moet het heel mooi zijn, maar het is gesloten. Omdat er net toevallig een gids met drie meisjes staat, vragen we wanneer het huis wel open is. Het antwoord is: nooit. Op dit moment staat het leeg en gebeurt er niets mee. Wat meteen opvalt in Faro zijn de betegelde huizen. Tegeltableaus zien we net als in Andalusië heel veel, maar hier zijn de muren van sommige huizen betegeld met van mooie patronen voorziene tegels. Iets anders dat opvalt zijn de ooievaars die overal nestelen, op kerken, lantaarnpalen, overal zijn ze druk aan het nestelen.
Capello dos Ossos: niet open helaas
De meest indrukwekkende bezienswaardigheid van Faro is Capello dos Ossos, een kapel die bij, in of achter de Carmen kerk ligt. De kapel is bekleed met 1.245 hologige schedels en de beenderen van zo’n 1.000 karmelietenmonniken die in vroeger tijden de stad dienden. De beenderen versieren de muren en plafonds in speciale geometrische patronen. Alle beenderen werden in de 19e eeuw opgegraven en in 1816 werd de kapel ingewijd. Boven de ingang staat vrij vertaald ‘Stop hier en bedenk dat ook u ooit deze staat zult bereiken’.
De Carmen kerk
Na lang zoeken vinden we de lokale VVV en via de stadsplattegrond vinden we de oude stad die wel heel mooi is. De oude stad is omgeven door een stadswal die een prachtige poort bevat met een Moors bakstenen boogdak en een Moorse deurpost. Natuurlijk zijn er ook de nodige kerken, maar daarvan is er geen een open.
Een van de mooiste panden is het Palacio Belmarço. Een historisch gebouw in art-nouveau stijl uit 1912. Het is opgericht door de Portugese ondernemer Manuel de Jesus Belmarço die zelf ook is opgegroeid in Faro. Ook van binnen moet het heel mooi zijn, maar het is gesloten. Omdat er net toevallig een gids met drie meisjes staat, vragen we wanneer het huis wel open is. Het antwoord is: nooit. Op dit moment staat het leeg en gebeurt er niets mee. Wat meteen opvalt in Faro zijn de betege
Olhão
Vanuit Faro maken we met de trein nog een uitstapje naar Olhão, een aardig plaatsje op tien minuten rijden met de trein. Een leuk ritje, want de trein rijdt tussen de oude stadsmuur en de zee door. Olhão is duidelijk anders dan Faro. Alles maakt een wat opgeruimdere indruk. Het is duidelijk een stadje voor toeristen, maar zelfs nu op zondag is het er helemaal niet druk, maar aangenaam om te lopen en te kijken. Bijzonder zijn de muurschilderingen die we overal tegenkomen en die vaak hele gevels beslaan. Ook zijn er – net als in Faro – mooie tegeltableaus op muren, bankjes en bij kerken of zomaar een klein heiligenplaatje boven een voordeur van een huis. De vele ooievaars hebben hier zelfs nesten in de de naaldbomen.
Rio Formosa
Terug in Faro gaan we voor een vogeltochtje in Rio Formosa, een natuurpark voor de kust van Faro. Omdat de kraampjes met verschillende soorten boottochten op een rij naast elkaar staan, verwachten we geen echte deskundige vogeltoer, maar de tocht overtreft onze verwachtingen. We gaan maar voor een uurtje, maar de bootsman weet en ziet veel en het leuke is, dat we met z’n tweeën gaan in plaats van met een groep andere toeristen. Hoogtepunt is toch wel de visarend die voor onze ogen in het water duikt en met een vis in zijn klauwen weer klapwiekend opstijgt en wegvliegt. Onze gids weet zelfs vogelnamen in het Nederlands.
Ander hoogtepunt van Faro dat in geen enkele gids genoemd wordt is restaurant Namastey, een voortreffelijk Indiaas restaurant waar we beide dagen van heerlijk Indiaas eten genieten.
volgende: Impressies van Faro en omgeving