Onze eerste dag in Aracena is officieel een aankomstdag waarop we nog geen geplande wandeling hebben staan. In de omgeving zijn een grot en een kasteel die mooi in zo’n dag passen en omdat we daar waarschijnlijk niet de hele dag mee zoet zijn, plant Rik nog een wandeling (heen en terug dezelfde weg) van een kleine tien km. Het kasteel houdt er vandaag merkwaardige openingstijden op na: van vier tot half zeven ‘s middags. We besluiten de volgorde dan maar om te draaien en eerst de korte wandeling te doen en dan de grot en het kasteel.

Omdat het een korte wandeling is, nemen we geen lunch mee, voor de lunch zijn we wel weer terug. De wandeling is prachtig. We lopen door heuvelachtig terrein met hellingen begroeid met prachtige oude kurkeiken en olijfboomgaarden. Onderweg zien we ongelofelijk veel planten die best op de foto willen en zelfs een paar kleine bruine vogeltjes die absoluut geen geduld voor de foto hebben, maar ter compensatie allemaal van zich laten horen. Door al het moois schieten we niet erg op en bovendien blijkt dat de wandeling één kant op een kleine 10 km is en niet heen en weer. We komen dan ook pas om over enen in Carboneras aan, het dorpje waar we om zouden keren.

Carboneras

Ook Carboneras is een prachtig wit dorpje met steile, smalle kasseienstraatjes waar de tijd weinig invloed heeft gehad. We vragen een dame met hond of er een winkel of een eetgelegenheid is. Die zijn er niet, maar er is wel een bar, maar of die open is? De aardige dame met hond brengt ons naar de bar die als hij gesloten is voor buitenstaanders onherkenbaar is. De bar is dicht, geen lunch, geen koffie. We eten dus maar het noodrantsoen crackers, terwijl Rik een leuke route voor terug probeert te vinden. Onderwijl horen we een hoop gepraat: de bar is inmiddels open. Koffie is binnen bereik, maar het eten lijkt niet verder te reiken dan chips en snoeprepen. In de bar maken we een praatje met een vriendelijk echtpaar dat uit Aracena komt en ons op de kaart mooie plekken aanwijst waar we zeker heen moeten. Ze blijken naast ons hotel in Aracena te wonen.

In Carboneras krijgen we nog de schrik van ons leven, Rik heeft zijn jasje achterop zijn dagrugzakje gebonden, Het leek heel stevig te zitten, maar is opeens toch weg. Dat is echt erg. Gelukkig ligt het op het pleintje waar we de terugweg bestudeerd hebben. Gesterkt door de koffie gaan we weer op pad en komen veel te laat voor kasteel of grot terug. Geeft niet, we hebben een heerlijke en leuke dag gehad. We zijn nog niet helemaal klaar voor de Spaanse gewoontes. Na de schamele lunch gaan we om zeven uur op pad voor het diner. Fout, fout, fout. Alle restaurants zijn dicht en de gelegenheid die wel open is, serveert het eten pas om kwart over acht. Tja, ‘s lands wijs, ‘s lands eer, we moeten toch nog een uurtje geduld hebben.

GPS, kaart en routebeschrijving: haperingen

We hebben een kaart van de omgeving en een uitgebreide routebeschrijving gekregen en in het hotel krijgen we nog een GPS met de route mee. Je zou denken dat je zo de weg moet vinden, maar er zijn wat handicaps. De instructies voor de GPS zijn helder en simpel, maar als we het apparaat buiten inschakelen wil hij per se internetverbinding en die zit er niet op. De kaart lijkt leuk, maar in de papieren staat vermeld dat er wegen zijn die niet op de kaart staan en dat er op de kaart wegen staan die niet bestaan. Dat maakt een kaart toch minder handig dan normaal.

De routebeschrijving lijkt duidelijk, maar al bij de eerste aanwijzing gaat het mis. We moeten een kerk passeren die we nooit zien. Na een half uur zijn we nog niet ver opgeschoten en hebben we geen idee of we de goede kant op gaan. We weten inmiddels wat er mis is met de GPS: de route is niet offline gedownload, zodat we in ieder geval vandaag niets aan de GPS hebben. Gelukkig heeft Rik de kaart van de omgeving met MapsMe op zijn telefoon gezet en die leidt ons terug naar de goede straat in Aracena. Eenmaal buiten het dorp is het eenvoudiger de route te volgen en met de afstanden op de stappenteller en de beschrijving komen we er keurig uit. Onze tocht voert vandaag naar Corteconcepción en vanaf daar weer terug naar Aracena, een niet al te lange tocht.

De kerk van Corteconcepción

Na de koffie in Corteconcepción lopen we naar de kerk, een mooi kerkje op de heuvel met de klok op de toren expres schuin gezet zodat je hem vanaf het dorp goed kan zien. We lopen al terug van de gesloten kerk als iemand ons achterna komt en vraagt of we de kerk soms van binnen willen zien. De sleutel kunnen we halen op nummer 2. Maar wacht, ze gaat met de auto wel even de paar meter met ons mee. Bij nummer 2 wordt het sleutellaatje helemaal leeg gehaald, ze kunnen de sleutels niet vinden. Na driftig zoeken blijken ze op een apart haakje te hangen.

Bijzondere klok op kerk van Corteconcepción

De dame gaat met ons mee terug, opent de kerk en loopt even mee, laat ons dan alleen en vraagt of we als we klaar zijn de sleutels weer bij haar moeder af willen geven. Even daarna komt moeder zelf, ze gaat het licht voor ons aandoen en terwijl wij in het vriendelijke kerkje rondkijken, bidt moeder tot de heer in de zijkapel. Als ze klaar is, fluistert ze dat daar de heer is en kennelijk is ze behoorlijk van hem onder de indruk, want ze herhaalt het diverse malen, zodat we het echt goed begrijpen. Voor zoveel hartelijkheid steken we maar twee kaarsjes op in de kerk, dat waardeert ze vast. Ze vertelt dat elke zondag de pastoor uit Aracena komt om de mis op te dragen. Ik vraag of er tijdens de Semana Santa (de week voor Pasen en in Spanje erg belangrijk) een processie hier is. Nee, die is er niet. Er zijn in het kleine dorp niet genoeg mannen om de zware tableaus te dragen. Daarvoor gaan ze naar Aracena, maar de mis is wel hier.

Feest in Corteconcepción

Ze vertelt ook dat er vandaag de hele dag feest in het dorp is. Er is ham en bier en muziek en zij gaat er straks ook heen om ham te eten en bier te drinken en ook wij zijn van harte uitgenodigd. Een tijdje geleden is een nog jonge man, vader van drie kinderen, na een akelige ziekte eerst in een rolstoel beland en later overleden. Hij is overleden aan ELA (internet leert dat dat ALS is). Het feest is bedoeld om geld in te zamelen voor onderzoek naar de ziekte. Na nog wat informatie over haar kinderen – de dochter die wij ontmoet hebben is leraar filosofie in Sevilla – nemen we hartelijk afscheid.

Na ons rondje dorp komen we net voorbij de fabriek waar ze de beroemde Iberische ham maken, op het grote plein waar het feest is. Er staat een lange rij kramen allemaal bemand door drie of vier mannen elk met een grote ham voor zich waar ze met scherpe messen dunne plakjes van snijden. In het midden van de kraampjes kan je de bordjes ham – met heel veel ham – kopen. Hamsnijder word je niet zomaar, want bij diverse mannen staan bordjes met ‘professionele hamsnijder’ of ‘meester hamsnijder’. Verder is er bier te koop en dat is alles wat er aan etenswaar te koop is. Op de trap bij het plein staat een man begeleid door een gitarist hard en jammerlijk te zingen. Als je ervan houdt is het mooi. Rondom hangen grote spandoeken waarin de hamfabriek aankondigt de strijd met ELA aan te gaan. Zo’n onverwachte ontmoeting bij de kerk en zo’n echt dorpsfeest maken reizen nou zo leuk.

Hamsnijders in Corteconcepción

Na onze dagen in Aracena lopen we vandaag naar Galaroza. Onze bagage wordt voor ons gebracht, wij hebben alleen eten en (heel veel) drinken mee. De GPS blijft het weigeren om iets van dag 3 te laten zien, maar de route het dorp uit is nu simpeler. We lopen opnieuw een prachtige route, eerst een lang stuk door hellingen vol kastanjebomen. Kastanjes worden hier al heel lang gekweekt wat te zien is aan de enorme kastanjebomen. De goede kastanjes worden geoogst, de slechte blijven liggen en daar genieten de Iberische varkens van.

Later op de route maken de kastanjebomen plaats voor kurkeiken en olijfboomgaarden en een enkele wijngaard. Het is zo heerlijk voorjaarsachtig hier. Enkele vroege voorjaarsbloeiers staan volop in bloei, andere planten beginnen net uit te lopen of staan in knop en terwijl sommige fruitbomen al volop in bloei staan, beginnen andere daar aarzelend over na te denken. Het is een prachtig wandelgebied en we genieten.

Het eerste dorpje van vandaag is Los Marinos. Een klein dorpje met een dichte bar en een open kerk. We hadden het liever andersom gehad. In de kerk staat de draagbaar met een fraai aangeklede Maria al klaar voor de processie van de Semana Santa. Via een nog steeds mooie route lopen we naar Fuenteheridos. We horen veel kleine vogeltjes, spechten en een hop, maar zien is een ander verhaal.

Kerk in Los Marines

In Fuenteheridos is veel te doen op het plein. Rondom het plein zijn barretjes en winkeltjes en natuurlijk heeft ook dit kleine dorp een grote kerk.

Pleintje in Fuenteheridos

Na de koffie beginnen we aan het laatste traject naar de eindbestemming Galaroza. De route blijft mooi. Veel landerijen zijn afgezet met stenen muurtjes en tussen die muurtjes wandel je. Het zijn oude muurtjes die volledig begroeid zijn met mos, varens en allerhande bloeiende planten.

Onderweg naar Galaroza

GPS houdt kuren

Vandaag maken we een rondwandeling bij Galaroza en wonder boven wonder lijkt de GPS nu wel aan te geven welke wandeling we doen. Hij geeft zelfs soms aan waar we zijn, maar helaas alleen als we dat zelf al weten. Raadplegen we hem als we twijfelen dan is hij ook de route kwijt of doet alsof zijn neus bloedt.

Een gedeelte van de route voert door een gevarieerd en soortenrijk oeverbos met een overdaad aan planten en vogels. Het bos is volop in voorjaarsstemming, naast het pad kabbelt een vriendelijk stroompje. Een echt genietstukje. We nemen dan ook de tijd om bij een bankje te luisteren (en vergeefs te zoeken) naar de vogels en mooie insecten te zoeken. Het bos is vandaag helemaal voor ons. Al die tijd komen we helemaal niemand tegen.

Wandelpad in oeverbos

Kort na het mooie bospaadje komen we uit in Valdelarco, ook weer zo’n aardig dorpje met uitsluitend witte huizen langs steile kasseienstraatjes. Ze houden deze dorpjes ook echt intact. In Aracena hebben we een duidelijk nieuw gebouwde wijk gezien, maar ook daar waren alle huizen wit en in stijl. In een ander dorpje waren stratenmakers bezig om de kasseienstraat met nieuwe kasseien te bekleden. Ze zijn hier – terecht – dus zuinig op de sfeer en de uitstraling van de dorpen.

Valdelarco

Bij de bar op het plein nuttigen we heerlijke koffie voor we verdergaan voor de rest van de wandeling die langs een vallei loopt met kleurige brem, heide en ander fraaie bloeiende planten.

Processierupsen op rustig stukje asfalt