[15-2-2014]

Als extraatje doen we nog het Coyotepe fort aan. Het fort is eind 19e eeuw door Zelaya gebouwd, omdat het dankzij zijn strategische en hoge ligging alle steden in de buurt goed in de gaten kon houden. Natuurlijk wisten ook de Somoza's wel wat met het fort te doen. We zien de cellen waar meer dan 100 man ingeperst zaten, de cellen waar mensen in geïsoleerd werden en die te klein waren om te zitten en we horen welke afgrijselijke martelingen hier uitgevoerd werden. In de kerkers diep onder de grond komt via kleine roosters licht binnen. Vaak werden die door de bewakers afgesloten, zodat er geen licht en lucht binnenkwam. Het lijkt ons dat veel mensen hier oprecht gehoopt moeten hebben op de dood als verlossing van een ondraaglijk leven. Nu bevolken vleermuizen de kerkers. Het verschil is dat die vrij in en uit kunnen vliegen. Het is een plaats waar je kippenvel van krijgt, maar die wel heel indrukwekkend is om te bezoeken.

[15-2-2014]

Foto: uitzicht bij het Coyotepe fort

We zetten Gustavo af in Masaya en rijden met Roberto verder naar Matagalpa en Selva Negra. Zowel met Roberto als met Gustavo hebben we interessante gesprekken over Nicaragua en de plannen met Nicaragua. Beiden zijn het erover eens dat Ortega veel voor het land gedaan heeft: mensen die in plastic hutten leefden een dak boven het hoofd gegeven, mensen wat vee gegeven om een bestaan op te bouwen, de gezondheidszorg en het onderwijs op poten gezet en de infrastructuur enorm verbeterd wat in een land dat leeft van de landbouw en dat producten over de weg moet vervoeren natuurlijk van groot belang is.
Met Roberto praten we – eigenlijk praat hij en luisteren wij – over het verschil tussen het openbare en het privé onderwijs. Door alle verbeteringen in en de goede controle op het openbare onderwijs die Ortega heeft doorgevoerd is dat nu heel wat beter dan het privé onderwijs, waar de goed verdienende leraren nog wat bijklussen door tegen steekpenningen niet presterende leerlingen hoge cijfers of diploma’s te geven. Op de openbare scholen moeten kinderen hard werken voor hun examen.
Over de ontwikkelingen rond het nieuwe kanaal – een tweede Panamakanaal – is Gustavo minder enthousiast. Ortega heeft een akkoord gesloten met de Chinezen voor een nieuw kanaal. Het kanaal gaat niet over de bestaande San Juan rivier, want die grenst aan Costa Rica en levert problemen met de buren op. Het komt nu dwars door een gebied waar nog inheemse volken leven, waar prachtige natuur is en waar bergen zijn die het aanleggen van een kanaal niet gemakkelijk maken. Er moet ongelofelijk veel veranderen wil je hier een kanaal aan kunnen leggen dat kan concurreren met het Panamakanaal. De kosten worden nu al in de miljarden geschat, maar waarschijnlijk zullen de werkelijke kosten hoger uitvallen. De concessie is nu gegeven aan een soort stroman die volledig mandaat heeft om land dat nodig is voor het kanaal te onteigenen. De eigenaren kunnen hooguit protesteren tegen de prijs, maar waarschijnlijk helpt ook dat ze niet. Het argument is de vele banen en het geld dat het Nicaragua gaat opleveren, maar Gustavo verwacht dat de concessie verdeeld wordt in kleine concessies die allemaal in buitenlandse handen komen. Qua werkgelegenheid levert het volgens hem ook niet veel op, omdat Nicaragua domweg niet voldoende geschoold en hoog opgeleid technisch personeel heeft. Dus het echte werk moet door buitenlanders worden gedaan. Al met al klinkt het als een te ambitieus en te risicovol project om het land banen en geld op te leveren.