Eerste rondzendbrief Peking - St Petersburg 2007

[verzonden op 15-7-2007 vanuit Peking]

Dit wordt onze eerste mail van veraf. We hopen dat jullie geen Chinese tekens krijgen en dat de lettertype instelling niet stiekem gewijzigd wordt.
We zitten nu in Peking, waar we nog tot dinsdagmorgen blijven.

Teken-encefalitis

Onze avonturen beginnen deze reis zelfs al voor vertrek. Zoals elk jaar gaan we keurig op tijd naar de GGD om injecties en pillen voor de reis te halen. Zo ook deze keer. We zijn snel klaar, alle prikken zijn nog geldig en we hoeven voor een keer geen Lariam. Op het eind informeren we nog naar een injectie tegen tekenbeten (teken-encefalitis, verder aangeduid met TE). De mevrouw is haar landkaart kwijt, doet eerst wat aarzelend, maar verzekert ons dan dat die injectie echt niet nodig is en ze hem bovendien ook niet heeft.
Toch niet geheel gerustgesteld besluiten we zelf verder te zoeken en na wat gebel maken we een afspraak in het Havenziekenhuis in Rotterdam, ongeveer drie weken voor vertrek. Daar treffen we een hele goede verpleegkundige die ons nog Rabies aanraadt en ook zegt dat als we wildkamperen, dat we dan de injecties tegen TE echt wel nodig hebben. Er is echter een probleem: ze heeft het vaccin niet en eigenlijk is het vaccin in heel Europa op.
Thuis gaat Rik als een razende op Internet zoeken en belt ook naar Antwerpen (uitverkocht) en zoekt op Duitse en Engelse sites. Overal is het antwoord hetzelfde: geen vaccin en naar verwachting komt het ook niet meer voor vertrek.

Als we eigenlijk al opgegeven hebben, krijgen we een heldere inval: Wageningen zendt ook veel mensen uit, wie weet kunnen die ons helpen. En ja hoor, de volgende dag mogen we de eerste prik komen halen. We horen dat er drie prikken nodig zijn, de tweede een maand na de eerste (maar die mag in ons geval ook wel versneld) en de laatste weer negen maanden later. Of we ook een tweede kunnen krijgen, kunnen ze ons absoluut niet garanderen, omdat de voorraad (8 stuks) al beloofd is aan mensen die al begonnen zijn aan het traject.
Ook het Havenziekenhuis blijft verstoken van vaccin. Tot... de laatste vrijdag voor vertrek de telefoon gaat. Het Havenziekenhuis: ze hebben 10 vaccins binnen gekregen en wij mogen er elk een! 's Maandags blijkt ook Wageningen nieuwe voorraad gekregen te hebben. Al met al gaan we nu dus goed gevaccineerd de gevaarlijke teken tegemoet.

Heenreis

Onze tocht van Schiphol naar Peking verloopt voorspoedig. We vertrekken om 9.40 vanaf Schiphol en omdat we de aansluiting met de eerste trein wat krap vinden besluiten we met een taxi te gaan. Omdat de taxi nog iemand op moet halen die eerder op Schiphol moet zijn, staan we al om kwart over vier 's morgens klaar voor de taxi en zijn we er om half zes. Erg ruim van te voren, maar we kunnen wel al meteen inchecken. We worden erg blij met onze vroege taxirit als blijkt dat onze vlucht naar Frankfurt geannuleerd is en we overgeboekt worden op een vroegere vlucht. Dankzij de taxi halen we die nog en daarmee onze aansluitende vlucht naar Singapore in Frankfurt. Om 6 uur schuiven we aan in een immense kluwen wachtenden voor de paspoort en veiligheidscontrole. Uit de hechte kluit mensen ontsnapt heel af en toe iemand aan de voorkant, terwijl de klok ongenadig doortikt.
Mensen worden ook echt boos als ze hun instaptijd en zelfs hun vertrektijd zien verstrijken zonder dat er iets gebeurt. Wij halen het gelukkig nog op tijd en om 8.35 vliegen we naar Frankfurt. Wij stellen voor dat als Schiphol uitbreidt, ze dan vooral lege vliegtuigen heen en weer sturen, meer mensen kunnen ze echt niet aan.

Vanaf Frankfurt tot Singapore valt er weinig te melden, behalve dat we 11 uur lang vliegen en om half elf 's avonds ontbijt krijgen , omdat ze ter plekke vinden dat het 's morgens vroeg is. Vanaf Singapore vliegen we in 6 uur naar Peking. We vertrekken om half negen 's morgens en komen om half drie ' s middags aan. Ze beweren dat het dag is, en buiten is het ook licht, maar voor ons is het met 6 uur tijdsverschil en drie uurtjes slaap de laatste nacht thuis gewoon nacht. We missen (zelfs Rik!) het ontbijt en de lunch tijdens de vliegtocht en kunnen bij het landen maar nauwelijks wakker worden.

In Singapore hebben we drie formuliertjes gekregen. Op het eerste moeten we invullen wie we zijn en of we soms van plan zijn te blijven, op het tweede of we wel of geen smokkelwaar hebben en op het derde of we contact hebben gehad met kippen met vogelgriep. Alle drie de formulieren leveren we af bij een apart loket, die samen hooguit een half uurtje duren. Schiphol moet hier maar eens cursus gaan volgen! De bagage komt er bijna direct aan als wij bij de lopende band staan en na wat geld wisselen, sluiten we aan in de rij voor de taxi. Na nog een uur taxi zijn we op vrijdagmiddag tegen vijf uur in ons hotel, waar ze ook nog weten dat we horen te komen.

Peking

De rit van het vliegveld naar de stad geeft je wel de indruk van een reuzenstad. Peking heeft 15 miljoen inwoners. Er lopen gigantische snelwegen onder en boven elkaar en we staan geregeld vast in een file. Bovendien voel je je hier gelijk analfabeet: je hebt totaal geen idee wat de Chinese tekens aanduiden. Je kan nog niet eens opmaken of het een plaatsnaam is, een aanduiding voor een afrit of iets anders.
Bij het eten voelen we ons nog dommer. We gebaren dat we willen eten, dat gaat nog. Voor de veiligheid willen we de eerste avond geen vlees. Met ons woordenlijstje wijzen we aan: 'fried rice with eggs', dat er ook in Chinese tekens staat. Het restaurant is uiterst vriendelijk. Al staat het vast niet op hun kaart, als die rare buitenlanders dat willen, zullen we het voor ze maken ook. Ze zijn ook nog zo attent om ons allebei een lepel te geven: die rare gasten zullen ook vast wel niet gewoon met stokjes kunnen eten (is helemaal waar).

In de Verboden Stad.

Dan tot slot ook iets over wat we gedaan hebben. Gisteren zijn we naar de Verboden Stad geweest en het Tiananmen Plein. De verboden stad is vanaf de 15e tot begin 20e eeuw de residentie geweest van de Ming en Ching keizers. Het is een enorm complex met prachtige paleizen met tuinen met cypressen ertussen. Of we alle 800 paleizen en 9000 kamers gezien hebben? Ik denk het niet, maar een goede indruk van de grootsheid en de pracht hebben we wel. De keizers hielden wel van grote getallen: van een keizerlijke maaltijd konden 1000-en gewone mensen eten, een maaltijd bestond wel uit 180 gerechten. Voor zijn pleziertjes had de keizer zo'n 10000 concubines en om te voorkomen dat anderen daar ook van genoten waren alle mannelijke bedienden in het paleis eunuch. Omdat ze volgens hun geloof 'compleet' begraven moesten worden, droegen ze hun ballen in een zakje onder hun kleren.

Ook vandaag hebben we weer veel gezien, maar de mail wordt te lang. Voorlopig zullen jullie het met deze mail moeten doen. Aankomende donderdag gaan we de grens over en in heel Mongolië is Internet zeer waarschijnlijk niet mogelijk voor ons. Onze eerste kans is pas weer in Almaty in Kazachstan waar we pas rond 28 augustus zijn. Tot dan toe dus vanaf hier een mediastilte.