[verzonden op 20-7-2007 vanaf grens China-Mongolië]

Tweede rondzendbrief Peking - St Petersburg 2007

Toch internet

Door een wonderlijk toeval lukt het ons om in Ehrentot, de grensplaats tussen Mongolië en China, te internetten. De chauffeurs moeten hier de grensformaliteiten voor de truck regelen. We waren hier om kwart over 11 ('s morgens), toen was de douane aan het lunchen en nu moeten we tot half 3 wachten voor ze hun eten op hebben.

Na lang zoeken hebben we eindelijk een Internetcafé gevonden met werkende PC's, maar nu werkt onze e-mail niet. Ons oude e-mail adres waar ik nu deze e-mail op maak, hoort al lang niet meer te werken, maar die doet het nu nog wel. Daarom stuur ik deze mail nu maar van dit oude adres. Niet iedereen zal deze e-mail dus nu krijgen en we kunnen jullie e-mail nu ook niet lezen. STUUR GEEN E-MAIL NAAR DIT ADRES, want dit adres gebruiken we normaal nooit!

Nog even Peking

Oversteken naar het Tiananmen Plein.

Goed de reis dan nu. Dinsdag zijn we met de groep vertrokken uit Peking. Over Peking nog een paar dingen. Allereerst het verkeer. De regels zijn simpel: auto's hebben voorrang. Als het voetgangerslicht groen is, ook. Oversteken is dan net iets minder risicovol. We passen hier weer de oude truc toe: we gaan dichtbij lokale mensen staan en steken blind met hun mee over. We houden hun tussen het verkeer en onszelf. Tot nu toe werkt dat goed.
Een Chinese gewoonte waar we nog niet aan gewend zijn is de diepe rochel, gevolgd door een tweede en vervolgens het geluid van een vette kwat op straat. Ieder volk zijn eigen gewoontes zullen we maar denken.

Groep

Zondag hebben we kennis gemaakt met de groep en inmiddels weten we wel wie wie is. De groep bestaat uit Australiërs, Nw. Zeelanders, Engelsen, Canadezen en Amerikanen. Grappig genoeg is zeker de helft van de groep van onze leeftijd, de rest is dertiger en twee schatten we in de 20. Er zijn drie stellen (onszelf inbegrepen), een vader met een dochter, vijf losse vrouwen en zeven losse mannen. Claire is onze reisleider en lijkt ons prima en Tony de bijrijder is ook door onze selectie gekomen. Tot nu toe lijkt de groep prima. Allemaal mensen met een stevige reiservaring die weten hoe het systeem werkt.
Grappig is ook dat in zo'n groep altijd mensen met een niet alledaagse achtergrond zitten: een Nw Zeelandse vrouw is al langer met de truck onderweg (al 9 weken) en reist ook na St Petersburg weer verder en wil daarna werken in Engeland. Op mijn vraag wat ze met haar huis had gedaan antwoordde ze: 'Oh, daar woont mijn man in'. Als je iemand verder niet kent, vraag je na zo'n antwoord maar niet door. Een ander stel is al vier jaar onderweg en is van plan nog twee jaar van huis te blijven. Ze wonen ook in Nw Zeeland, maar nu tijdelijk in Engeland waar ze geld verdienen om op reis te gaan.

Omdat we nu zo terug moeten naar de truck heb ik geen tijd om verder te vertellen over de reis zelf. We vermaken ons prima, gisteren hebben we weer voor het eerst wild gekampeerd en wie weet komen we vandaag nog Mongolië in.

Een beetje brokkelige mail, maar zo gaat dat op reis.