Derde rondzendbrief Peking - St Petersburg 2007

[verzonden op 24-7-2007 vanaf Dalanzadgad]

De plaats waar we nu zijn begint met Ba ('Ba' stond in de mail, maar het bleek Dalanzadgad te zijn), maar de exacte plaatsnaam houden jullie nog even van me tegoed. We zitten nu in een relatief grote stad, vlakbij de Ice valley in de Gobi woestijn. Rik moet nu boodschappen doen voor het groepskoken, en ik heb nu na een half uur aanloggen nog even tijd om te mailen voordat we weer verder gaan. Vergeef me alle verschrijvingen, ik heb weinig tijd, Rik leest niet mee en ik wil zoveel mogelijk vertellen.

Gisele

Zondag 15 juli begint onze trip met Dragoman met een bijeenkomst in het hotel. Op dinsdag vertrekken we pas uit Beijing, dus we hebben nog twee dagen vrij om daar rond te kijken, maar daar heb ik al iets over geschreven.
Dinsdag gaan we echt op pad met de vertrouwde oranje witte Dragoman truck. De truck heet Gisele en is speciaal voor dit soort trips gebouwd. Claire en Tony zitten in een aparte chauffeurscabine (reisleiders en chauffeurs). Daarachter is ruimte voor 24 passagiers: 12 2 persoonsbankjes en aan elke kant een tafeltje. Wij zitten hoog, onder ons zijn luiken waar alles wat we nodig hebben in zit: keukenspullen, 2 gasstellen en gastanks, klapstoeltjes, keukentafels, tenten en plastic kratten met eten. Achteraan zit de backlocker waar alle bagage in gaat.
Gisele heeft haar vriendje mee: Trevor. Trevor is bepaald stevig gebouwd. Bovendien kan hij op slot. Trevor past de hele reis op ons geld en de paspoorten.
In de goede oude tijd van de handgeschreven rondzendbrieven had ik Gisele kunnen tekenen, maar met die moderne technieken gaat me dat niet lukken.

Taken

Koken doen we bij toerbeurt, er zijn vijf kookploegen van elk vier personen. Verder heeft iedereen een taak: de tenten uit- en inladen, de keukenspullen opstellen, de truck elke dag schoonmaken. Rik doet de backlocker; die laadt (samen met drie anderen) 's morgens en 's avonds de bagage in en uit. Ik doe de kitty. De kitty is de gemeenschappelijke pot. Daar betalen we eten, overnachtingen en bezienswaardigheden uit. Ik houd bij wat er in en uit gaat en dat hoort te kloppen met wat er in de pot zit.

Graftombes

Dinsdag hebben we een korte rijdag. Onderweg bezoeken we twee van de Ming tombes. In een gebied van zo'n 80 km² aan de voet van de heuvels zijn 13 graftombes van Ming keizers gevonden. Tombe is geen juist woord. Voor elke keizer is een heel complex ingericht met torens, offertempels en een ondergronds paleis waar de tombes van de keizer, de keizerin en een wisselend aantal belangrijke concubines staan. Ze werden voorzien van goud, jade, prachtige kleren, maar ook keuken- en huisgerei en alles voor onderweg.
Aan het complex werd jaren door heel veel mensen gewerkt, zodat de keizers ook na hun dood een zware lastenpost waren.

Chinese Muur

Chinese Muur bij Mutianyu.

Woensdag gaan we naar de Chinese muur. We gaan met de kabelbaan naar boven en daar zien we echt precies datgene wat plaatjes je altijd beloven. Je kan hele stukken over de muur lopen. Dat doen we ook: trap op, trap af, helling op, helling af. Alle dagen hebben we een grijze en smogachtige lucht gehad. Vandaag is het helder en hebben we uitzicht op de spitse groene bergen rondom de muur. De grootte van de muur en de ouderdom maken hem bepaald indrukwekkend. Terug met de kabelbaan hebben we wel een heel bijzondere cabine. Op het glas zit een sticker die zegt: 'Met deze cabine is Bill Clinton in 1998 omhoog gegaan'.

Grens Mongolië

Grens bij Ehrentot.

De dag erna gaan we richting grens Mongolië. De tweede rijdag willen we zo vroeg mogelijk bij de grens zijn, omdat we daar nogal lang over kunnen doen. We rijden over een echte snelweg en staan uren in een schijnbaar onoplosbare file. Naarmate we verder noordelijk komen, neemt de drukte af.
In China zijn ze ook bezorgd dat niet-Chinezen oververmoeid achter het stuur zitten of slippen op de brug. In het Engels staat er: 'Don't try fatigue driving' en 'Rainy or snowy day bridge, slow-driving'.

We zijn om 11 uur in Ehreen (ongeveer de plaatsnaam, geen gids bij de hand om naam te controleren en ook geen Rik met een goed geheugen), waar de formaliteiten voor de truck geregeld moeten worden. De official is dan net lunchen en heeft pas om half drie zijn bordje leeg. Om half drie mogen we richting grens rijden om daar verder te wachten totdat de official tussen al zijn Belangrijke Bezigheden tijd voor onze truck kan vinden. Om half vijf wordt Luna (onze Chinese gids) met alle papieren bij de official geroepen en na een tijdje wordt ze weer vrij gelaten. Nu gaan wij op weg voor de exit-stempel, maar opnieuw worden we tegengehouden: er moet nog een inspectie van de truck plaatsvinden. Uiteindelijk mogen we (zonder truck, altijd riskant dat die dan niet China uit mag) ons uitstempel halen. Tenslotte vindt ook de truck-inspectie plaats. Tony moet aanwijzen waar de motor en de dieseltank zit en dan is alles in orde. Om 10 over half zes, voegen we ons in de rij wachtenden om China uit te rijden.
De Mongoolse grens sluit om zes uur, dat wordt dus nog even spannend In Mongolië zijn ze echter een stuk gemakkelijker en zo rond 7 uur zijn we met truck in Mongolië.

Laatste hotel voorlopig

Voorlopig hebben we in de grensplaats van Mongolië (ongeveer Zamyd Uud) het laatste hotel. Jammer genoeg hebben we prachtige handdoeken maar geen water, noch op de WC, noch uit de kraan of douche. Ze beloven dat om 8 uur, maar zulke beloften geloven we nooit meer. Wonder boven wonder krijgen we wel water. De WC werkt nog steeds niet, en je moet heel flink zijn om met het ijskoude water je haar te wassen. Maar we worden weer helemaal schoon.

We zijn nu in de Gobi woestijn, prachtig, maar daarover volgende keer meer.