[26-8-2007, Almaty]

Op de foto: Abai Qunanbaiuli, wie kent hem niet (Kazachtstaans dichter, componist en filosoof).

Almaty (vroeger Alma Aty) was vroeger de hoofdstad van Kazachstan, maar een aantal jaren geleden is die verplaatst naar Astana. Astana ligt veel noordelijker, ver weg van de grens met Kyrgystan en Oezbekistan en ver van het aardbevingsgebied.

In Almaty logeren we ver boven onze stand in een hotel met een enorme grote, luxe lobby, een receptie met wel drie of vier man personeel in uniform en een te dure bar in de hal. Het hotel heeft 26 etages en is volgens de beschrijving aardbevingsbestendig gebouwd. Dat hopen we dan maar op onze kamer op de 18e met prachtig uitzicht. Er zijn wel liften, maar daar word je een beetje nerveus van. Soms doen ze het wel, maar soms gaan alleen de deuren dicht (en niet meer open). We eindigen een keer op de 26e in plaats van op de 1e en een andere keer weigert de lift ons lager dan de 8e te brengen. We prenten de route naar de trap maar goed in ons hoofd.

De stad is aangenaam en doet Westers aan. De bewoners vormen een mengelmoes van verschillende rassen: Chinezen, Turken, Russen, Oezbeken, Indiërs, je ziet hier van alles (behalve Afrikaanse mensen). De winkels hier zijn enorm luxe, en in de meeste winkels ontbreken de prijskaartjes. Wel zien we een kok die potentiële klanten exclusieve hapjes en drankjes presenteert om de kledingaankoop aangenaam te houden. De enige prijs die we zien is voor afgeprijsde schoenen: bijna $ 400. Er is een keur aan restaurants waar je zonder meer veilig kan gaan eten.

Er zijn ook veel dingen te zien en te doen in de stad. Zo bekijken we het grote park, het park Panfilovtsev, met de prachtige Orthodoxe kathedraal, helemaal van hout gemaakt. In het park zijn veel mensen met het hele gezin de zondag aan het vieren. Er is vermaak voor de kinderen: hobbelpaarden, trapauto’s, een speeltuin en een luchtkussen. Voor de volwassenen zijn er kermisachtige attracties. Verder barst het van de bruidsparen, die allemaal dezelfde unieke foto’s maken en bijna allemaal in onvoorstelbaar lange limousines worden vervoerd.

[26-8-2007, Almaty]

Uit Wikipedia:

De Kathedraal van de Hemelvaart van Christus (Russisch: Вознесенский Кафедральный Собор) of Zenkov-kathedraal is een Russisch-orthodoxe kathedraal in de Kazachse stad Alma-Ata of Almaty. De 56 meter hoge kathedraal staat midden in een 18 hectare groot stadspark in het oostelijk deel van het stadscentrum. Het gebouw is het op één na grootste houten bouwwerk ter wereld en één van de weinige sacrale bouwwerken van hout die de tand des tijds ongeschonden hebben doorstaan.

Geschiedenis:
In het jaar 1903 nam de bisschop van Turkestan het besluit een Russisch-orthodoxe kerk te bouwen in Alma-Ata. Het houten gebouw, waarbij geen spijkers werden gebruikt, werd opgetrokken naar een ontwerp van de architect A.P. Senkov. Na 4 jaar werd de kathedraal in 1907 voltooid. In 1911 werd Alma-Ata door een aardbeving getroffen waarbij een groot deel van de stad werd verwoest. De toren van de kathedraal scheen heen en weer te zwiepen als de top van een hoge boom, maar dankzij de flexibele houtbouw leed het gebouw slechts minimale schade. Na de Russische revolutie werd het gebouw als Staatsmuseum van de Kazachse Socialistische Sovjetrepubliek benut. Na een noodlottig ongeval bij een poging in 1929 om de kruisen van de kerk te verwijderen, bleven de christelijke symbolen gedurende de gehele Sovjet-periode de toren en de koepels van de kerk sieren. In de jaren '30 werd het gebouw door verschillende publieke organisaties gebruikt. In de kerktoren werd bijvoorbeeld de eerste radiozender geïnstalleerd. In 1973 werd een begin gemaakt met de restauratie van de kathedraal, waarvan de werkzaamheden in 1976 konden worden afgesloten.

Heropening:
In mei 1995 werd de kathedraal teruggegeven aan de Russisch-orthodoxe Kerk en twee jaar later, na een restauratie, werd de kerk weer voor de eredienst opengesteld.