[20-8-2007, Semipalatinsk]

Vandaag passeren we de grens Rusland-Kazachstan. Bij de Russische grens moeten we wachten tot de officials hun dienst overgedragen hebben aan de volgende ploeg. Voor de Kazachstaanse kant waren we gewaarschuwd. De truck moet een formulier hebben en of ze dat wel (kunnen/willen) geven is de vraag. Maar we hebben niets te klagen, binnen vier uur zijn we Rusland uit en Kazachstan in.

Wel moeten we ons, net als in Rusland, nog laten registreren en dat kost de rest van de dag. We doen dat in Semipalatinsk, de eerste grote plaats (300.000 inwoners) in Kazachstan. Uiteraard moeten we een formulier invullen. Het formulier is in het Russisch of het Kazaachs, zonder een woord Engels. Als een brave schoolklas volgen we de instructies: bij 1 vul je je beroep in, bij 2 je geboortedatum enz. Dat je ook je hoogst genoten opleiding in moet vullen, hadden we ook niet direct verwacht.

Lydia moet in Semipalatinsk boodschappen doen, maar Rik gaat snel de stad in op zoek naar het Dostojevski huis. Het huis vindt ie, maar voor het bijbehorende museum heeft hij geen tijd meer.

Na 3,5 uur is de registratie geregeld en omdat het dan half 7 is gaan we buiten de stad op zoek naar een slaapplaats.

[20-8-2007, Semipalatinsk]

Uit Wikipedia:

Siberische jaren

In het midden van de 19e eeuw bestond er in Rusland nog lijfeigenschap. Dostojevski's aanwezigheid in 1849 bij een bijeenkomst van de socialistisch getinte Petrajevskigroep, die voor afschaffing van dat systeem pleitte, werd door een van de agenten van de tsaar genoteerd. Op 23 april 1849 werd hij gearresteerd en veroordeeld tot de dood door het vuurpeloton. Net voor het moment van executie (mogelijk een schijnexecutie) kreeg hij gratie en kreeg hij in plaats daarvan vier jaar dwangarbeid in Siberië. Een aantal van zijn boeken getuigt van de verschrikkingen die hij in de werkkampen meemaakte.

Zijn Siberische jaren gebruikte Dostojevski om vanuit een atheïstische stellingname het christendom te onderzoeken. Het Nieuwe Testament was de enige literatuur die hij daar tot zijn beschikking had en uiteindelijk verzoende hij zich met het christelijk geloof. Later schreef hij: Mijn hosanna komt voort uit de vuurproef van de twijfel.

In 1854 zat zijn dwangarbeid erop en moest hij als gewoon soldaat in militaire dienst. Daarna werd hij nog een aantal jaren verbannen naar Semipalatinsk. In die tijd overleed de vrouw van Tsaar Nicolaas I, en nadat hij een ode aan haar had geschreven, werd hij bevorderd tot onderofficier. In 1857 trouwde hij met Maria Isajeva. In april 1858 werd hij op medische gronden ontslagen uit militaire dienst. Hij vestigde zich eerst in Tver in het westen van Rusland. In 1859 mocht hij terug naar Sint-Petersburg. Vanaf toen kwam er vaart in zijn literaire loopbaan.

In 1861 werd door Alexander II de lijfeigenschap alsnog afgeschaft.

[20-8-2007, Semipalatinsk]

Op dit overheidsgebouw prijkt een groot portret van president Noersoeltan Nazarbajev. Dergelijke portretten vind je op allerlei plaatsen.