[22-8-2007, Oost Kazachstan]

De kou hebben we inmiddels wel achter ons gelaten. Als we om kwart voor zeven opstaan is het al aardig warm in de tent en als we na het ontbijt op pad gaan voor de wandeling is het gelijk al flink warm, één van de warmste dagen tot nu toe.

Het seizoen begint inmiddels duidelijk over zijn hoogtepunt heen te raken en veel bloemen en grassen zijn uitgebloeid. Ook hebben we de eerste bomen in herfsttinten al gezien. Maar tijdens de wandeling zien we toch weer opnieuw bloemetjes die we nog niet eerder gezien hebben en massa's vlinders. Met eindeloos geduld krijgen we er twee op de foto. Het gekke is dat we weinig vogels zien en horen. Geen kleine vogeltjes en geen roofvogels. We vinden wel een prachtige bidsprinkhaan.

’s Middags is het echt heet en zoeken we een plekje op een rots die helemaal in de schaduw is.

Claire, de tourleider, beweert dat we nu in de Altai Mountains zijn, wat natuurlijk kletskoek is. Hier komt geen enkele heuvel boven de 450 - 500 meter en dat zijn geen bergen. Bovendien is de kaart duidelijk: bij de Altai Mountains zijn we in de verste verte niet.
Maar eerlijk is eerlijk, we hebben wel een goede dag gehad.