[21-9-2007, Suzdal]

Ook 's avonds is er muziek. We hadden al gehoord van het festival vanwege de volle hotels, maar 's avonds is de parade. De Parade bestaat uit een optocht van volksmuziekgroepen uit verschillende landen. In totaal schatten we dat er zo'n 15 landen zijn met een zeer diverse samenstelling. We hebben onthouden: Moldavië, Slovenië, Slowakije, Roemenië, Spanje, India (Punjab), Albanië en Nigeria (en natuurlijk Russen uit verschillende streken). Van de Sloveniërs horen we dat er een uur na de parade een concert van een uur is in de 'Courthall'. Die schijnt drie bushaltes verderop te zijn.

Met af en toe de vraag 'Musica, folcloristica, festival?' vinden we de muziek die dan net op een groot buitenterrein met een openlucht podium bezig is. We zien volksdansen en volksmuziek uit bijna alle deelnemende landen. Het geheel wordt door een soort Jos Brink en een forsgebouwde vrouwelijke collega aan elkaar gepraat, maar daarvan ontgaat ons veel. Maar het geheel is een leuke verrassing.

Na afloop om kwart voor 9 willen we weer teruglopen naar huis. Het is flink afgekoeld en we zijn niet gekleed op een onverwachts openluchtconcert. Daar is geen sprake van. De bewaker stuurt ons terug: niets naar huis, we moeten naar het 'spektakel'. Geen idee waar we heen gaan, maar de man duldt geen tegenspraak. We mogen alleen één kant op: Spektakel.

Het spektakel laat zich moeilijk beschrijven, mogelijk omdat we de verhaallijn gemist hebben. Ik probeer een samenvatting.
Het spektakel vindt plaats op een groot grasveld dat aan twee kanten oploopt en van het publiek gescheiden is door een gracht. Het hele spektakel door wordt er veel met lichteffecten gewerkt (soms recht het publiek in) en er is luide muziek en andere geluidseffecten om de sfeer van het spektakel te begeleiden.
Het begint met zweverige meisjes in witte nachtjaponjurken die lieftallige dingen doen met witte lakens en kaarsjes. Daarna komen er mannen die stoere dingen doen en twee paarden die eigenlijk geen rol hebben en zo verstandig zijn om rustig te gaan grazen. De mannen steken een kampvuur aan en gaan even later slapen. Dan komen de witte vrouwen (geesten) op en er ontstaat een verwarrend geheel van elkaar achterna zittende mannen en vrouwen. Gelukkig loopt het goed af en dansen ze samen om het vuur. Wij denken dat dat het einde is, wat we gezien de kou wel goed vinden. Fout! Het verhaal gaat door. Er komen nu drie vrouwen in een bootje langs die samen met de andere witte geestvrouwen na veel gedoe een man gevangen nemen in een visnet. De man gaat mee in het bootje. Er wordt nog een hele tijd ingetogen gelopen en gedaan met fakkels en dan is het verhaal uit.
Tot nu toe hebben we er nog geen bekende roman of het libretto van een beroemde opera in kunnen herkennen, maar wie weet.

Na het spektakel gaan Jos Brink en de dikke vrouw weer verder. Aangezien het tegen 10-en is en we behoorlijk koud zijn sluiten we ons avondje cultuur af. De bewaker maakt deze keer gelukkig geen bezwaar.