[22-9-2007, Moskou]

We nemen al vroeg afscheid van onze hartelijke gastvrouw in Suzdal. We komen niet weg zonder zak appels uit de eigen tuin. We vertrekken uit Suzdal richting Moskou. De rit gaat door een omgeving die afwisselend bosachtig en bebouwd is. Het laatste stuk voor en op de rondwegen rond Moskou gaat vreselijk langzaam en kruipen we voort, omdat het verkeer helemaal vaststaat.

Om kwart over één zijn we op de kamer die duidelijk recent gemoderniseerd is en schoon, fris en aangenaam is. Het hotel ligt buiten de centrumring en we moeten met bus en metro naar het centrum. De metro rijdt hier vreselijk hard. Je hebt het idee dat je in de achtbaan zit, alhoewel ik moet toegeven dat de loops en schroeven tot nu toe nog ontbreken. Niemand kijkt ongerust, dus het zal wel zo horen.

We gaan met de metro naar de Lenin bibliotheek, waar je alleen als lid in mag. We blijken vlak bij het Kremlin te zijn. We kijken er wat rond en lopen naar het Rode Plein en zien de St. Basil kathedraal met de gekleurde torens en de Kazan kathedraal waar weer prachtig gezongen wordt. Omdat het al behoorlijk laat is, snuffelen we alleen wat rond, maar gaan nergens in.

We vinden op de terugweg nog een Stachanov-medaille voor een oud-collega. Aleksej Grigoriyevitsj Stachanov was een mijnwerker, die als een communistische held werd gezien door de grote hoeveelheid werk die hij verzette. In 1935, in de mijnen van de Donetsbekken, dolf hij veertien maal de door de staat vereiste hoeveelheid steenkool. Hij stond symbool voor de communistische werkethiek. Later bleek dat hij door een groep medewerkers werd geassisteerd.
De term Stachanov-arbeider is sindsdien een vaste uitdrukking geworden voor de ideale arbeider: hardwerkend en zwijgzaam.