[7-9-2006, Cochabamba]

Als eerste bezoeken we vandaag de kathedraal aan het plein. De kathedraal heeft erg mooi beschilderde plafonds met verfijnd uitgewerkte details, zoals de muziekstandaard naast de viool waar muziek met herkenbaar notenschrift op staat.

Met openbaar vervoer gaan we naar het Natuurhistorisch museum. Een erg goed museum met mineralen en prachtige fossielen waaronder een zeer stevig uitgevoerd extra gegordeld gordeldier. Verder zoogdieren, reptielen, opgezette vogels en insecten.
Het leukste is wel dat er ook een schoolklas op bezoek is, die ademloos naar alle spannende verhalen van de juf luistert. Ze zijn niet ouder dan een jaar of 6-7 maar uitermate geboeid.

[7-9-2006, Pairumani]

’s Middags maken we een uitstapje met het openbaar vervoer naar een park op ongeveer 20-25 km. afstand van Cochabamba. We krijgen een briefje mee waar precies op staat met welke bus we waarheen moeten, waar we over moeten stappen, en waar we uit moeten stappen. Zo kan er niets mis gaan.
We rijden eerst met de bus naar Quillacolla en dan met de trufi (minibus) naar Pairumani. In Pairumani is een parkje waar je naar een uitzichtpunt kunt wandelen vanwaar af je heel Cochabamba, Quillacolla en nog een derde plaats kan zien op 3400 meter.
Reken dat we klimmen in het park. De beheerder vertelt dat we bij de ingang op 2800 meter staan, en dat we bij de mirador op 3400 meter staan. Als we vragen hoe ver het lopen is naar de mirador valt dat mee 1,3 km. Dan moeten we wel heel steil klimmen (50% ongeveer). Na een half uurtje zijn we boven. Het pad klimt wel, maar niet dramatisch.
Eén ding weten we zeker of we staan nu niet op 3400 meter, of we zijn niet begonnen op 2800 meter. We scheppen graag op over de prestaties, maar we hebben hooguit 150 meter geklommen, echt niet meer. Het uitzicht is er niet minder om. Inclusief de toegang betalen we voor de hele excursie met z´n tweeën nog geen 2 euro.

Terug naar Cochabamba lijkt het nog even mis te gaan. Als we het park uitlopen, komt er meteen een trufi aan. Die rijdt echter ons voorbij, en het park in. Ook de tweede en derde trufi willen ons niet hebben. Net als we ongerust beginnen te worden, komt een vierde trufi, en daar mogen we wel in. Je hoeft niet altijd alles te begrijpen onderweg.
Denk niet dat ze zomaar wat doen. Op de terugweg moeten we stoppen bij een controlepost. Daar geeft de chauffeur een kaart af aan een man die de kaart in een prikklok stopt. Vervolgens komt de kaart daar weer uit, en moet de man erg veel schrijven. Pas als de chauffeur voor alle proza getekend heeft, gaan we met gestempelde kaart weer verder op pad.