[5-9-2006, Sucre]

Foto: uitzicht over Sucre vanaf mirador.

Eerst gaan we langs bij het reisbureau voor het uitgewerkte reisplan. Het plan ziet er goed uit, en met de nodige wijzigingen leveren we het opnieuw in. Aan het eind van de dag kunnen we langs komen om het definitieve plan en de vouchers, vliegtickets en wat dies meer zij op te halen.

We lopen door de stad naar de mirador. Bij de mirador kijk je prachtig uit over de stad. Terug in de stad gaan we naar de Iglesia de la Merced, een prachtige barokkerk met ook in de zijbeuken veel houtbewerkte, goudgeschilderde altaren. Het hoofdaltaar en de preekstoel zijn ongelofelijk barok bewerkt. Zo hebben we ze alleen in Brazilië gezien.
Bij de kerk mag je ook naar boven naar de kerktoren, en verder door naar de klokkentoren Vanaf daar heb je mooi uitzicht over de binnenstad.

Vandaag gaan we opnieuw naar een museum. Dit keer naar het etnografisch museum Heel mooi museum met vooral aandacht voor de weefkunst van de Tarabuco’s en de Jalq’s. Het weefwerk van de Tarabuco’s bestaat uit symmetrische randen met heel fijn uitgewerkte details van het dagelijks leven met paarden, kippen, landbouwhandelingen, carnaval, huwelijken enz. De weefkunst van de Jalq’s daarentegen is volledig niet symmetrisch met meer mythische beesten en mensfiguren overwegend in rood en zwart. We zien leeuwen (de Afrikaanse!), vogels met vier poten of meerdere hoofden, mensfiguren met vleugels en horens die vaak Sapay (God van de rotsen en het onderaardse) voorstellen.
Er wordt ook veel uitgelegd over de geloofsartikelen ter ere van Goden, maagden en de Sapay (ook wel El Tio), en we herkennen veel van de dingen die we op de Tarabuco markt te koop hebben gezien.

Aan het eind van de middag gaan we terug naar het reisbureau. We hebben nu vliegtickets naar La Paz, hotelvouchers voor La Paz en Cusco, excursies naar Incallajta en Torotoro, en een reservering voor de toeristenbus van La Paz naar Cusco.

Dat we drie trajecten per vliegtuig doen, was eigenlijk niet de opzet. Doorgaans houden we er erg van om over land te reizen, en het landschap aan je voorbij te zien trekken. In de bus uit het raam kijkend zie je dan veel van het land. Hier onderhouden ze de verbindingen tussen de steden uitsluitend met nachtbussen. ‘s Nachts naar buiten kijken levert weinig spectaculairs op. Ander nadeel is dat geen enkele bus (behalve die van San Ignacio naar Santa Cruz) een Wc heeft. Na de benauwde nacht naar Trinidad maken we ons daar toch van tevoren teveel zorgen over om echt van de reis te kunnen genieten. Vanuit het vliegtuig zien we wel veel, maar jammer genoeg zijn de tochtjes steeds maar een half uurtje. Het landschap zien we met uitstapjes: naar Tarabuco, maar Samaipata, en straks met de uitstapjes opnieuw.

’s Avonds eten we bij een Duits vegetarisch restaurant, dat ermee adverteert dat ze ook heerlijke vleesgerechten hebben. We eten heerlijke spinazie met tofu, en koffie toe.