[25-8-2006]

Met bus 76 gaan we naar de dierentuin met uitsluitend Zuid Amerikaanse dieren. Sommige komen diverse keren terug, zoals de peccaries, de jaguars en de poema’s. Veel papegaaien en papegaaiachtigen en een hele rij pava’s (beetje kalkoenachtige vogels).

Van de aapjes zit een deel wel in een beetje zielige kooi, voor de rest zien de hokken er allemaal wel verzorgd uit. De informatie is goed, als die aanwezig is, maar ontbreekt in de helft van de gevallen. Geen vissen, kikkers of insecten, wel een slangenhuis. Het nachtdierenverblijf is gesloten.
We waarschuwen nog een oppasser, omdat een aapje een aansteker heeft, en die probeert open te krijgen. Maar als de oppasser gekeken heeft, verzekert hij ons: 'No pasa nada'. We hopen dat hij gelijk heeft.

Aan het eind van de middag gaan we naar het busstation voor de nachtbus naar Trinidad. Bij navraag blijkt de bus geen Wc te hebben, omdat ‘het maar een korte rit´ (10 uur!) is.
Deze busrit zullen we ons nog lang herinneren. Uit voorzorg drinken we weinig, maar na een half uurtje rommelt mijn buik en al gauw heb ik heftige krampen. Het resultaat dient zich ook na een tijdje aan. Ik moet naar de Wc en nodig ook, maar ja die is er niet. Ik zit de rit uit, maar geloof me dat een nacht heel lang kan duren en reizen dan opeens helemaal niet leuk meer is.

De gids (Papachu) haalt ons van de bus op, en bij hem thuis mag ik naar de Wc en krijgt Rik een ontbijt.

[26-8-2006]

Foto: haven van Trinidad.

We besluiten ondanks de inwendige verstoringen toch op pad te gaan, (bosjes genoeg en we zijn alleen met de gids). Zijn vrouw maakt nog een kruidenthee voor me klaar, die moet helpen tegen kramp en diarree. Met een uitermate volgeladen taxi (eten, water, bagage, matrasjes, kookspullen en niet te vergeten wij) vertrekken we naar de haven. In de haven ligt een boot met een dakje, wat erg prettig is tegen de zon.

De tocht over de rivier is prachtig en we zien opnieuw heel veel waaronder zoetwater dolfijnen, capibara´s (reuze-cavia´s), schildpadden en opnieuw verschillende soorten grote papegaaien.
Grote voltreffer is een paar blauw-rode papegaaien. De blauw-rode zijn veel zeldzamer dan de blauw-gele die we ook zien.

Papachu heeft ons laten kiezen tussen de tent in het campamento of zijn net nieuw gebouwde casa. We hoeven niet lang na te denken en kiezen voor de casa. Om half drie zijn we bij het kampement met de beloofde casa. De casa bestaat uit een rieten dak op palen met tafel, tafels met dwarsbalken die de bedden vormen en een tafel om te koken. Papachu hangt hangmatten op, bereidt de lunch voor Rik (wij mogen niets doen), en gaat later onze slaapplek installeren.

Op het brede bed komt een grondzeil, en daarop de binnentent van een koepeltentje. In de tent komen de matrasjes met daarop een onderlaken, twee kussens met slopen en voor elk een eigen laken, omdat slaapzakken volgens Papachu te warm zijn. Zo gaan wij vannacht, veilig voor alles wat rondloopt, rondkruipt dan wel rondvliegt, en bijt of steekt, vast prima slapen.
Aangezien er in het donker weinig valt te doen, behalve wat insecten wegjagen, liggen we zo rond 8 uur in bed. Allebei vallen we na de slechte busnacht onmiddellijk in slaap.