[13-9-2006]

Vanuit La Paz gaan we woensdag de grens met Peru over. We gaan met de bus turistico die niet erg turistico is, omdat het traject La Paz - Cusco echt een volle dag rijden is. Voor tussentijdse uitjes is echt geen tijd. Na een korte tijd zien we het Titicacameer, het hoogst bevaarbare meer ter wereld. Zeker drie uur lang rijden we over de hoogvlakte langs het Titicacameer.

Het passeren van de grens gaat gesmeerd. In ongeveer een half uur is de hele bus de grens over, inclusief uitchecken, inchecken, geld wisselen en toiletstop. Lunchstop (10 minuten) is in Puno, waar we een deel van de passagiers achter laten. We blijven nog een hele tijd over de hoogvlakte rijden met prachtige uitzichten op de bergen rondom, die soms besneeuwd, en een enkele keer van een gletsjer voorzien zijn. Overal zien we verspreid staande lemen huisjes en vee (koeien, geiten, schapen en lama´s). Om ongeveer 8 uur (7 uur Peruaanse tijd) komen we in Cusco aan. Vol verwachting kijken we uit naar iemand die ons opwacht, maar nee deze keer is er niemand. We nemen dus maar zelf een taxi naar ons hotel.

In het hotel weten ze dat we komen. Het wordt pas moeilijk als we een nacht bij willen boeken. Ik vraag wat het kost, waarop ze antwoorden dat de normale prijs $ 45,- is. Dat suggereert dat er ook een niet normale prijs is. Ik vraag dus wat de prijs voor ons is. Dat is een hele moeilijke vraag. Ze vragen wat de prijs is, die de agent heeft gerekend. Dat weten we natuurlijk niet. Dan moet er gebeld worden met de reisagent uit Sucre (in Sucre hebben we tot aan Cusco de tour tot hier geregeld).
We zijn nog niet terug op de kamer of de telefoon gaat: de reisagent uit Sucre. Ze bellen om excuses te maken. Op de busterminal was niemand om ons op te halen, omdat de bus een half uur te vroeg was. Is dat netjes of niet? En of het klopt dat we twee nachten in het hotel willen blijven. Ja hoor, dat klopt. Vriendelijk nemen we afscheid.

We informeren bij de balie nogmaals naar de prijs van de kamer. Oh ja, ik heb toch met de reisagent gesproken. Ja, dat klopt, en ik heb verteld dat we twee nachten blijven. De receptie vraagt nu wat de reisagent over de prijs gezegd heeft. Ik antwoord dat ik daar niet naar gevraagd heb. Ze willen nu dat ik opnieuw met de reisagent in Sucre bel, om aan hen te vragen wat ik in Cusco voor mijn hotel moet betalen. De logica hierachter ontgaat ons, dus wij suggereren dat zij maar moeten bellen, en dat beloven ze te doen.

We laten de zaak rusten totdat we na het eten thuis komen, en informeren dan opnieuw. Nee, antwoord kunnen ze ons nog niet geven. De reisagent in Sucre gaat morgen de zaak analyseren, en daarna horen we wat de tweede nacht gaat kosten. Ondanks deze financiële onzekerheid slapen we prima.